تحلیل اشکال مختلف روابط بینا-رسانه ای در تئاتر؛ از پیدایش تا تکامل یک نظریه
محل انتشار: فصلنامه زبان شناسی اجتماعی، دوره: 2، شماره: 1
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 227
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SOCG-2-1_003
تاریخ نمایه سازی: 15 اسفند 1401
چکیده مقاله:
با توجه به پیدایش نظریه بینارسانه ای در چندسال اخیر، هدف این مقاله، ترسیم وضعیت خرد شدن فضای گفتمانی تئاتر به چند فضای رسانه ای و خوانش اشکال مشارکت آنها در تئاتر از طریق مطالعه کارکردهای بین رسانه ای آن است. در ارتباط بین-رسانه ای و مواجهه رسانه های میهمان و میزبان فضای ارتباطی شکل می گیرد. در این فضای ارتباطی و رسانه ای، ممکن است ویژگی های اولیه حفظ شود یا به موقعیت یا گفتمان جدید گذار کنیم. در این راستا به تعاریفی چون روابط و ارجاعات رسانه ای، ترکیب رسانهای، چندرسانه ای، ترارسانه ای و بینارسانه ای به صورت مجزا خواهیم پرداخت و علاوه بر تحلیل هریک از این وضعیت های گفتمانی، تفاوت آن ها را شرح خواهیم داد. مفهوم بینارسانه ای پس از پیدایش، همواره در تقابل با بینامتنیت قرار داشت و گاه برخی از مناسبات متنی و رسانه ای به اشتباه با یکدیگر خلط می شدند. حال، پس از بحث در مورد پیدایش نظریه بینارسانه، جایگاه آن را در تحلیل گفتمان هنر و رسانه، در عصر گسترش تکنولوژی، با تکیه بر برخی نمایش هایی که از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ بر روی صحنه رفتهاند، مشخص خواهیم کرد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مجید رحیمی جعفری
PhD Candidate in Theater, University of Tehran
بهروز محمودی بختیاری
Associate Professor of Linguistics, University of Tehran
حمیدرضا شعیری
Professor of Semiotics, Tarbiat Modarres University
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :