تحلیل روانشناختی داستان "یافتن شاه باز را به خانه ی کمپیر زن" مولوی از منظر پدیدارشناسی و روان تحلیل گری

بررسی رابطه آراء مولوی با رویکردها و نظریه های روان­شناختی به مراتب گسترده تر از تحلیل تطبیقی یک داستان است و وسعت اندیشه­ورزی وی، امکان تحلیل کل آن را در مقیاس یک کار تحلیلی مختصر ممکن نمی سازد؛ لذا تحقیقات و مطالعات انجام گرفته در حوزه مولوی­شناسی بصورت گزینشی به انطباق آرا وی با مکاتب روان­شناختی جدید از زوایای مختلف پرداخته اند. در این راستا نوشته حاضر نیز می خواهد با استخراج مضامین روان­شناختی بویژه از منظر نظریه شناختی جرج کلی و روان­تحلیل­گری در حکایت " یافتن شاه باز را به خانه کمپیر زن " مولوی سهمی هر چند اندک در دانش­افزایی بر ادبیات پژوهشی مربوطه داشته باشد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد رفتارهای کمپیر زن به خوبی بر نظریه سازه های شخصی جرج کلی منطبق است همچنین، انتخاب باز و پیامدهای این انتخاب که بر اساس تمایلات لذت گرایانه و بدون تفکر در پیامد آن انجام گرفته است با نظریه فرایند تفکر نخستین نظریه روان تحلیلگری انطباق دارد.

کلیدواژه ها:

روان تحلیل گری ، پدیدارشناسی ، سازه های شخصی ، مطالعه تطبیقی ، مولوی و داستان یافتن شاه باز را به خانه ی کمپیر زن