اثر بخشی برنامه حضوری – مجازی درمان تعامل والد-کودک بر اساس رویکرد آیبرگ بر اختلالات رفتاری کودکان پیش دبستانی

چکیده: هدف: پژوهش حاضر با هدف  اثربخشی برنامه حضوری- مجازی درمان والد- کودک براساس رویکرد آیبرگ  بر کودکان با اختلالات رفتاری مراکز پیش دبستانی در شهر تهران انجام شده است. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با ۳۰ مادر کودکان با اختلالات  رفتاری پیش دبستانی (۱۵ مادر گروه آزمایشی و ۱۵ مادر گروه گواه) و با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. هر دو گروه قبل از برنامه ، سیاهه رفتاری کودکان آیبرگ (ECBI)(آیبرگ، پنگوس،۱۹۹۹، آیبرگ، رابینسون، ۱۹۹۳) سیاهه رفتاری کودکان (CBCL)آخن باخ و رسکولار(۲۰۰۰) آزمون ملاک های اختلالات رفتاری بر DSM۵ (۲۰۱۳) (را کامل کردند سپس برنامه را طی ۱۴جلسه  فقط برای گروه آزمایش اجرا شد وگروه گوا ه هیچ برنامه ای را دریافت نکردند. برای تجزیه وتحلیل از آزمون T مستقل و تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان دادکه برنامه حضوری – مجازی درمان تعامل والد- کودک براساس رویکرد آیبرگ به طور معناداری در کاهش اختلالات رفتاری موثر بوده است. بحث : الگوی کلی نتایج حاکی از آن است که این برنامه درکاهش اختلالات رفتاری اثربخش بوده ، بنابراین می توان از آن به عنوان یک الگوی درمانی در مراکز پیش دبستانی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Key words :Blended Teaching Method of Face to Face and virtual program ، Parent - child interaction therapy ، Eyberg child behavior inventory ، Behavior disorder. ، واژگان کلیدی : برنامه حضوری- مجازی ، درمان تعامل والد کودک ، سیاهه رفتاری کودکان ، اختلالات رفتاری.