ارزیابی اثربخشی طرح آموزش تلفیقی فراگیر و راهبردهای ارتقای آن

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی آموزش تلفیقی فراگیر و راهبردهای ارتقای آن از دیدگاه معلمان شهر زنجان می­ باشد. روش: این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش جمع­ آوری داده ­ها از نوع توصیفی- پیمایشی و همبستگی بود. جامعه آماری شامل ۹۵ دانش آموز با نیازهای ویژه در شهر زنجان می­ باشند که به صورت تلفیقی با سایر دانش آموزان در مدارس عادی مشغول به تحصیل بودند و از بین آن­ها با استفاده از جدول مورگان تعداد ۷۸ نفر نمونه بصورت تصادفی طبقه­ ای بر اساس نوع معلولیت انتخاب شدند و دیدگاه معلمان آن­ها نسبت به آموزش تلفیقی فراگیر مورد بررسی قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه بود که بر اساس اهداف آموزش تلفیقی فراگیر طراحی گردید و روایی آن مورد تایید متخصصان قرار گرفت و پایایی کل آن نیز ۹۰/۰ بدست آمد. یافته­ ها: با تحلیل داده ها از طریق آمار توصیفی و استنباطی، یافته­ ها نشان داد که میزان تحقق اهداف آموزش تلفیقی در اهداف مختلف بالاتر از میانگین فرضی می باشد. متغیرهای مقطع و پایه تحصیلی و شدت و نوع معلولیت ارتباط معنی­ داری با تحقق اهداف آموزش تلفیقی نداشتند اما سه متغیر جنسیت، نگرش معلمان به آموزش تلفیقی و نقش معلم رابط، ارتباط معنی­ داری با تحقق اهداف آموزش تلفیقی داشتند که در بین آن­ها نگرش معلمان از توان پیش ­بینی نیز برخوردار بود. نتیجه­ گیری: بر طبق یافته­ ها آموزش تلفیقی اثربخش بوده و راهبردهایی چون تغییر نگرش معلمان به آموزش تلفیقی فراگیر، استفاده از معلم رابط، ارایه آموزش­های جبرانی توسط معلمان، کاهش تعداد دانش ­آموزان در کلاس درس و تجهیز مدارس با امکانات مناسب می توانند موجب ارتقای آموزش تلفیقی فراگیر گردند.

کلیدواژه ها:

Integrated education ، inclusive education ، integrated inclusive education ، students with special needs ، آموزش تلفیقی ، آموزش فراگیر ، آموزش تلفیقی فراگیر ، دانش آموزان با نیازهای ویژه