متیل جاسمونات ومقاومت به بیماری بلایت خوشه ی گندم ایجاد شده به وسیله ی قارچ Fusarium graminearum

چکیده در این تحقیق تعاملات بین بیمارگر Fusarium graminearum و گندم  شامل تغییر در میزان فعالیت چند آنزیم آنتی اکسیدانی و تغیر در سطح بیان ژنهای , PR۲ (b,۱-۳gluconase),  PR۳ (chitinase), و PR۴ (wheatwin)مورد بررسی قرار گرفت. از رقم گندم تجن، آزمایش در شرایط کشت آزمایشگاهی و گلخانه­ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. محلول پاشی اندام هوایی گیاه توسط متیل جاسمونات با غلظت های ۲۰۰، ۴۰۰ و ۶۰۰ میلی گرم در میلی لیتر و یک، سه وپنج روز پس از مایه زنی با اسپور قارچFusarium graminearum (غلظت ۱۰۵ اسپور در هر میلی لیتر) انجام گرفت. همچنین اثر بازدارندگی متیل جاسمونات روی رشد پرگنه­ی قارچ در غلظت‎های مختلف بر روی محیط کشت PDA بررسی شد. نتایج نشان داد که میزان تولید فنلکل و آنزیم‎های پراکسیداز، پلیفنل اکسیداز، گایاکول پراکسیداز سه روز بعد از الودگی در غلظت ۶۰۰ میلی­گرم در میلی­لیتر به بالاترین مقدار خود رسیده ولی  بعد از پنج روز کاهش معنی‎داری نشان داد. بررسی بیان ژن‎ها در بازه­ی زمانی ۳ روز بعد از آلودگی نشان داد که ژن بتا ۱،۳ گلوکوناز و کیتیناز به ترتیب بالاترین و پایین ترین سطح میزان بیان را داشته اند. بررسی اثر بازدارندگی رشد قارچ بوسیله­ی متیل جاسمونات نشان داد که این ماده در غلظت ۶۰۰ میلی گرم در میلی لیتر بیشترین بازدارندگی را دارا میباشد. نتایج بدست آمده بیانگر این است که کاربرد خارجی متیل جاسمونات به عنوان القاگر شیمیایی در ایجاد مقاومت گیاه در برابر بیماری بلایت خوشه­ی  گندم میتواند در مدیریت مبارزه با ییماری مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

واژه­های کلیدی: مقاومت القایی ، پروتئینهای مرتبط با بیماری‎زایی ، بیان ژن در زمان واقعی ، آنزیمهای آنتی اکسیدانی ، فنل کل