تاثیرپذیری سرخارگل (Echinacea purpurea L. Moench) از الیسیتورهای اسیدسالیسیلیک و متیلجاسمونات با پایش صفات مورفوفیزیولوژیک
محل انتشار: فصلنامه علوم باغبانی ایران، دوره: 53، شماره: 2
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 129
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHS-53-2_011
تاریخ نمایه سازی: 15 اسفند 1401
چکیده مقاله:
پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان در طی سالهای زراعی ۱۳۹۷-۱۳۹۶ و ۱۳۹۸-۱۳۹۷ اجرا شد. تیمارهای اسیدسالیسیلیک در چهار سطح (صفر (شاهد)، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلیمول در لیتر) و متیلجاسمونات در چهار سطح (صفر (شاهد)، ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میکرومول در لیتر) در سالهای اول و دوم در دو مرحله ( با فاصله ۲۰ روز) برروی بوتههای سرخارگل (چهار بوته در هر کرت) محلولپاشی شدند. نتابج نشان داد اثر اسیدسالیسیلیک و متیلجاسمونات بر ماندگاری گل، سطح برگ، وزن تر و خشک ریشه، کلروفیلهای a و b وکاتالاز و پراکسیداز معنیدار شد. همچنین بیشترین ماندگاری گل در تیمار ۱۰۰ میلیمول اسیدسالیسیلیک و ۲۰۰ میکرومول متیلجاسمونات و بالاترین وزن تر و خشک ریشه و سطح برگ در تیمار ۱۰۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۱۰۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات حاصل شد. بیشترین محتوای نسبی آب گلبرگ و کاتالاز در سال اول در تیمار ۱۰۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۱۰۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات و در سال دوم در تیمار ۱۰۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۵۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات به دست آمد. میزان پراکسیداز نیز در تیمارهای ۱۰۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۲۰۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات (سال اول) و ۱۰۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۱۰۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات (سال دوم) بالا بود. بیشترین میزان کلروفیل a در هر دو سال آزمایش و کلروفیل b در سال اول در تیمار ۱۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۵۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات بود. همچنین بالاترین میزان کلروفیل کل در تیمار۵۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۲۰۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات (سال اول) و ۱۰۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۵۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات (سال دوم) به دست آمد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمود محبی
مربی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی زنجان، زنجان، ایران
سید نجم الدین مرتضوی
دانشیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
عزیزاله خیری
استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
جلال صبا
استاد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :