برابرگرایی در آموزش عالی : تاملی بر شاخص های برابری کیفیت آموزش و برنامه درسی دانشگاه ها و ارائه الگوی مفهومی برای آن (مطالعه کیفی )

تفاوت و نابرابری کیفیت آموزش و برنامه درسی همواره در دانشگاه­های کشور وجود داشته است؛ اما می­بایست جهت کاهش آن تلاش شود . پژوهش حاضر به منظور شناخت شاخص­های برابری کیفیت آموزش و برنامه درسی درآموزش عالی و ارائه الگوی برابری آن با رویکرد کیفی طراحی گردیده است. میدان تحقیقاتی آن اعضای هیات علمی و صاحب نظران مراکز تحقیقاتی بودند که در حوزه آموزش عالی سوابق پژوهشی و اجرایی داشته­اند  .این پژوهش با استفاده از روش کیفی داده بنیاد انجام گرفته است. برای این منظور تعداد ۲۱ نفر از طریق نمونه­گیری نظری رسیدن به اشباع نظری انتخاب شد. برای جمع­آوری اطلاعات از مصاحبه­های نیمه ساختاریافته استفاده شد که به منظور تجزیه و تحلیل آن از سه مرحله کدگذاری استفاده گردید. جهت روایی آن از صاحب­نظران مربوطه بهره گرفته شد و برای پایایی آن با کدگذاری شش مصاحبه، توافق یا هم­خوانی با ضریب توافق ۸۹/۰ محاسبه گردید. نتایج نشان داد ؛ ایجاد برابری کیفیت در آموزش و برنامه درسی در دانشگاه­ها طی پنج مرحله  قبل از ورود، ورود، فرایند ، خروج و بعد از خروج انجام می­گیرد. همچنین شاخص­های هشت گانه منابع مالی، منابع انسانی، پیشرفت تحصیلی، ساختار سازمانی و مدیریتی، امکانات و تجهیزات، فرایندهای یاددهی و یادگیری، رضایت و اشتغال از عوامل ایجاد برابری کیفیت آموزش و برنامه­ریزی درسی دانشگاه هستند .

کلیدواژه ها:

آموزش ، آموزش عالی ، برابری ، برنامه درسی ، کیفیت