ظرفیت های غرب استان مازندران برای توسعه پایدار گردشگری کشاورزی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی ظرفیت های غرب استان مازندران برای توسعه پایدار گردشگری کشاورزی به صورت آمیخته انجام گرفت.جامعه بخش کیفی، کارشناسان حوزه گردشگری کشاورزی بودند که به صورت هدفمند انتخاب و از طریق مصاحبه نیمه ساختارمند با ۲۰ نفر از آنها اطلاعات گردآوری شد که بر اساس دو مرحله کدگذاری باز و محوری نظریه بنیانی با استفاده از نرم افزار Maxqdawin۱۲ تعداد ۸۷ گویه استخراج گردید که در شش بعد چشم اندازهای طبیعی، چشم اندازهای انسان ساخت، ظرفیت های گردشگرپذیری، امکانات اقامتی و تفریحی، آثار تاریخی-فرهنگی و امکانات زیرساختی دسته بندی شدند. جامعه آماری بخش کمی تعداد ۶۹ نفر از دهیاران روستاهای غرب استان مازندران بودندکه به روش چند مرحله ای انتخاب شدند. به منظور تحلیل داده های بخش کمی از آماره های میانگین، انحراف معیار، آزمون رتبه ای فریدمن، تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA)و آزمون توکی استفاده شد. نتایج نشان داد چشم اندازهای طبیعی در مرتبه نخست، چشم اندازهای انسان ساخت در رتبه دوم قرار دارند. اما امکانات زیرساختی در مرتبه آخر از لحاظ جاذبه ها قرار دارد. نتایج آزمون F و توکی نشان داد اختلاف معناداری بین سه شهرستان تنکابن، چالوس و رامسر از لحاظ فرصت های هم پیوند گردشگری کشاورزی درسطح خطای ۰۱/۰ وجود دارد و شهرستان های مختلف از لحاظ فرصت ها و جاذبه ها با یکدیگر تفاوت دارند.

کلیدواژه ها:

Tourism ، Sustainable of Agri- tourism ، Natural landscape ، Agri-tourism Capacities ، Rural Development