سنجش میزان تاثیرگذاری ابعاد کیفیت بر پایداری اقامتگاه های بومگردی (مورد مطالعه: استان تهران)

امروزه کیفیت مقاصد گردشگری روستایی و به طور خاص اقامتگاه های بومگردی به یک مزیت رقابتی مهم تبدیل شده است. بسخن دیگر، اقامتگاه های بومگردی زمانی می توانند بیشترین مطلوبیت را برای گردشگران داشته باشد که انتظارات آنان را برآورده سازند. این انتظارات در قالب ابعاد مختلف زیست محیطی، اجتماعی، کالبدی و اقتصادی معنا پیدا می کند. چنانچه هریک از این عوامل در اقامتگاه های بومگردی کیفیت مطلوب را نداشته باشند، بر ادراک و احساس گردشگر از فضا و درنتیجه بر سطح رضایتمندی او از مقصد گردشگری تاثیر می گذارند. بر این اساس، هدف مطالعه حاضر سنجش میزان تاثیرگذاری ابعاد مختلف کیفیت بر پایداری اقامتگاه های بومگردی استان تهران است. این پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی است. داده های تحقیق به روش اسنادی و میدانی گردآوری شده است. پرسش نامه محقق ساخته بر اساس شاخص ها و متغیرهای مطالعه در بین ۱۶۰ نفر از گردشگران روستایی منتخب در ۶ اقامتگاه های بومگردی در استان تهران تکمیل شده است. برای تحلیل از آزمون های آماری مانند همبستگی، رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شده است. نتایج نشان می دهد به ترتیب کیفیت کالبدی، کیفیت محیطی، کیفیت اقتصادی و کیفیت اجتماعی – فرهنگی بر پایداری اقامتگاه های بومگردی استان تهران تاثیرگذار هستند.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، کیفیت ، ابعاد کیفیت ، پایداری ، اقامتگاه بومگردی