تطور معنای پایداری در مقیاس های خرد شهری

امروزه معنای پایداری بصورت گسترده ای در فرم دهی محیط انسان ساخت بکارگرفته می شود. این مفهوم در دهه اخیر اهمیت دوچندانی در مقیاس های خرد شهری مثل خیابان ها و محلات پیدا کرده است . با این وجود کاربست عملی آن نیازمند درک عمیق آن می باشد. هدف اصلی این پژوهش یافتن نگرشی واقع بینانه و عملگرا در این زمینه است . روش پژوهش توصیفی - تحلیلی است . بدین منظور تلاش می شود تا مهمترین دیدگاه های حداقل یک قرن گذشته و تاثیرات متقابل آنها برهم و در دوره زمانی خود بررسی و بستر تکامل آن با کلید واژه مشارکت فراهم شود. در این زمینه اصلی ترین پارادایم های تاثیر گذار مثل مدرنیسم ، شهرهای سبز، واحدهای همسایگی ، پست مدرنیسم ، شهرسازی اکولوژیک و مانند آنها به میزان تاثیری که در تطور مفهوم پایداری داشته اند با در نظر گرفتن موانع تحقیق بررسی می گردند. یافته ها گویای حلقه بهم پیوسته ای از استراتژی های مختلف برنامه ریزی شهری و معماری است که هرچند تقریبا همه آنها امروزه از جهات مختلفی مورد نقد هستند، اما به واقع پاسخگوی جدی نیازهای زمان خود بوده اند. به بیان دیگر مفهوم پایداری امروزه حاصل برهم کنش ، تطور و تکامل این موضوع در دهه های گذشته است . این پژوهش در انتها با سنجش مفهوم پایداری در مقیاس های خرد، مدیریت و مشارکت شهری پایدار را به عنوان محور توسعه اخیر پایدار در این مقیاس شناسایی می کند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، مقیاس های خرد شهری ، پارادایم های موثر بر پایداری ، گویه های پایداری کوچک مقیاس.