تحلیلی بر میزان امنیت بانوان در فضای عمومی شهری (نمونه موردی : پل های عابرپیاده شیراز)

موضوع احساس امنیت زنان از جمله مهمترین مباحثی است که در نگرش های فمینیستی از جایگاه ویژه ای برخوردار می باشد. زنان به عنوان سرمایه های انسانی هر جامعه ، نقشی موثر در پیشبرد تعالی و اهداف جامعه دارند، نیمی از استفاده کنندگان فضاهای شهری زنان هستند و مسئله احساس امنیت در فضاهای شهری از عوامل تاثیرگذار بر استفاده زنان از این فضاها است . فضاهای شهری ، که کمتر مورد توجه قرار گرفته است و امنیت آن برای زنان از اهمیت قابل توجهی برخوردار است ، پل های عابر پیاده است . از این رو، هدف این پژوهش سنجش امنیت فضایی پل های عابر پیاده شهر شیراز با استفاده از شاخص های کالبدی (مکانی )، کارکردی (عملکردی ) و محیطی - رفتاری (ذهنی ) از دیدگاه زنان استفاده کننده از این فضاها است . روش تحقیق توصیفی - تحلیلی بوده و جمع آوری اطلاعات به شیوه پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه بوده است . جامعه آماری شامل زنان شهر شیراز، که از پل های عابر پیاده استفاده کرده اند، بوده است که به صورت تصادفی برای چند پل عابر پیاده در مجموع ۹۷نفر انتخاب شده اند. نتایج پژوهش نشان داده است که احساس ناامنی درک شده توسط زنان از پل های عابر پیاده شهر شیراز در هر ۳شاخص بیشتر از حد متوسط است و بیشترین احساس ناامنی درک شده توسط زنان در شاخص کالبدی بوده و شاخص محیطی کمترین نقش را در احساس ناامنی زنان داشته است ، زیرا طراحی فضا به گونه ای است که فضاهای مستعد جرم خیزی و همچنین فضاهای تاریک و کم تردد تا حدود زیادی به چشم می آید.

کلیدواژه ها:

امنیت ، بانوان ، پل عابر پیاده ، شهر شیراز.