امکان سنجی پیاده راه سازی شهر میانه

با توجه به سلطه اتومبیل طی بیش از نیم قرن، چهره شهرها و نوع زندگی مردم با تغییراتی مواجه شده است . فضاهای شهری که تا دیروز براساس ادراک در مقیاس انسانی تعریف می شدند، در دوره جدید با مقیاس خودروها طراحی می شوند. به مرور زمان نقش انسان به عنوان کاربر اصلی فضاهای شهری کم رنگ شد و نیاز او به آرامش و ایمنی در شهر نادیده گرفته شد. این روند، پیامدهای ناگواری در زمینه مسائل اجتماعی - اقتصادی ، زیست محیطی و کالبدی برای شهرها و بویژه مراکز شهری بوجودآورد. از این رو، از اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی برنامه ریزان شهری را در جهت تحدید حرکت سواره و احیای مراکز شهری به سمت یافتن راهی مناسب جهت تعدیل شرایط محیط زندگی انسان سوق داد. مقاله حاضر با توجه به حجم زیاد ترافیک در بخش مرکزی شهر میانه درصدد کاهش ترافیک سواره و بالطبع انسانی کردن محیط شهری با گسترش پیادهراهسازی می باشد. این مقاله با بکارگیری روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP صورت گرفت . گزینه مناسب از بین گزینه های موجود انتخاب شد و سپس راهبردهای لازم براساس ماتریس راهبردی سوات SWOT برای آن محور ارائه گردید. بر اساس نتایج مطالعه ، محور امام خمینی (حدفاصل بانک ملی تا چهارراه پایین ) نسبت به گزینه های دیگر اولویت نخست را به دست آورد و در قسمت انتهایی مقاله بر توسعه فرهنگ استفاده از ترافیک و حمل و نقل ، ایجاد و توسعه پیاده راه به صورت مرحله به مرحله و تدریجی ، ایجاد تسهیلات لازم برای ایجاد پیاده راه از جمله فضای ملاقات و قدم زدن به عنوان راهکار تاکید گردید.

کلیدواژه ها:

امکانسنجی ، پیاده راهسازی ، ترافیک ، مرکز شهر میانه