بررسی منظر سازی کم نیاز به آب به منظور راهکار طراحی منظم در پارک ها و بوستان های کلانشهرهای ایران با اقلیم گرم و خشک

ایران یکی از کشور های قاره آسیا و با ۱۹۵ ۶۴۸ ۱ کیلومتر مربع پهناوری ، دومین کشور بزرگ خاورمیانه است و دارای ۳۴ میلیون هکتار اراضی بیابانی وکویری است . برخی از کلانشهرهای ایران در مناطقی با آب و هوای گرم و خشک قرار گرفته اند. از جمله این کلانشهر ها می توان به اصفهان، مشهد، شیراز و اهواز اشاره نمود. با رشد روز افزون جمعیت در سالهای اخیر در شهر های ذکر شده، نیاز به پارک ها و بوستان ها به شدت افزایش یافته است . اما به دلیل وجود خشکسالی در سال های اخیر شهر های اشاره شده دچار کم آبی و بی آبی هستند. عدم توجه به شرایط محیطی ، اقلیمی و فرهنگی بستر در طراحی پارک ها و بوستان ها، اینگونه فضا ها را به فضا هایی نا همخوان و غیر همسو با توسعه ی پایدار تبدیل کرده است . در سالهای اخیر اصطلاحات زیادی در زمینه ی طراحی پارک ها و بوستان ها ارائه شده است . یکی از اولین دیدگاه های مفهومی ای که برای رسمیت دادن به این اصول و مبانی بوجود آمد منظرسازی کم نیاز به آب است . در این پژوهش ابتدا با مطالعه مبانی نظری مربوط به منظرسازی در مناطق خشک و همچنین بررسی تجارب جهانی در این زمینه ، الزامات، مزایا و معایب این روش مشخص گردیده است . سپس با مطالعه شرایط و وضعیت پارک ها و بوستان های کلانشهر های ایران با اقلیم گرم و خشک به ارائه راهکار هایی در جهت طراحی منظم در اقلیم گرم و خشک با استفاده از اصول منظر سازی کم نیاز به آب پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

منظر سازی کم نیاز به آب ، کلانشهر ، توسعه ، طراحی منظر