ارزیابی کیفیت زندگی شهری (مطالعه موردی : محلات منطقه ۴ شهر مشهد)

اگر چه شهر و شهرنشینی خود،جزء شاخص های توسعه محسوب می شود. اما این افزایش جمعیت پیامدها و مشکلاتی از جمله گسترش ناموزون و بدون برنامه شهرها و همچنین موجب برهم خوردن تعادل میان عرضه و تقاضا شده است . به موجب این نابسامانی ها مطالعات کیفیت زندگی شهری توجه بسیاری را در بحث های دانشگاهی به خود جلب کرده است .در پژوهش حاضر کیفیت زندگی محلات شهری منطقه ۴شهر مشهد مورد اارزیابی قرار گرفته است . این پژوهش از نظر ماهیت و روش شناسی دارای رویکرد توصیفی - تحلیلی و از نظر هدف از نوع کاربردی می باشد در این پژوهش با استفاده ازداده های لایه کاربری اراضی شهر مشهد،کیفیت زندگی شهری از نظر شاخص دسترسی به خدمات عمومی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است . برای تجزیه و تحلیل و پردازش داده ها از نرم افزار ARC GIS برای تحلیل های مکانی از مدل AHP استفاده شده است . نتایج به دست آمده شاخص نهایی توزیع مکانی کیفیت زندگی شهری که از ترکیب معیار های : آموزشی ، درمانی ،فرهنگی و تفریحی در شاخص دسترسی به دست آمده نشان دهنده این است که کیفیت زندگی در محلات مرکزی محدوده مورد مطالعه از کیفیت زندگی نسبتا بالایی برخوردار است .و محلات حاشیه ای و شمال شرق منطقه از کیفیت زندگی نسبتا پایینی برخوردار هستندو محلات مرکزی نسبت به محلات حاشیه از کیفیت زندگی نسبتا بالاتری برخوردار هستند. کیفیت زندگی در این منطقه گرایش و تمرکز به مرکز دارد.

کلیدواژه ها:

شهرنشینی ، کیفیت زندگی ، شاخص دسترسی ، محلات شهری