تبیین نقش گردشگری تاریخی بر توسعه پایدار شهری

بررسی گردشگری با توجه به انگیزه های مختلف آن نیاز به مطالعات دقیق دارد؛ زیرا نتایجی که از این مطالعات به دست می آید در برنامه ریزی درحوزه گردشگری بسیار موثر است و موجب شناخت بیشتر منابع گردشگری برای دست یابی به توسعه پایدارمی شود. به طور کلی توسعه پایدار شهر مرهون تعاملات پایدار و سازنده انسان با انسان و انسان با محیط می باشد. تعاملاتی که بر اثر آن در طول زمان، شهر از نظر زیست محیطی قابل سکونت ، از نظر اقتصادی بادوام، از نظر اجتماعی همبسته و از نظر کالبدی زیبا و دیدنی می گردد. بر پایه وجود ارتباط دو طرفه توسعه پایدار و گردشگری پایدار، برای آنکه گردشگری بتواند به توسعه پایدار شهر کمک کند، باید اثرات آن در شهر شناسایی شده و مورد توجه خاص قرار گرفته شود. هدف این تحقیق بررسی تحلیلی مناسبات گردشگری تاریخی و توسعه پایدار شهری می باشد. روش تحقیق در این مقاله به صورت توصیفی - تحلیلی است . روش جمع آوری داده ها به صورت اسنادی - کتابخانه ای می باشد. در واقع با مطالعه و بررسی آثار علمی داخلی و خارجی که در مورد گردشگری تاریخی و توسعه پایدار شهری انتشار یافته ، سعی در استنتاج این مطالعات در قالب یک مقاله کاربری نمودیم . نتایج نشان می دهد که بصورت کلی پتانسیل ها و ظرفیت های گردشگری ، ابعاد اقتصادی ، ابعاد و مشخصه های تاریخی ، ابعاد کالبدی ، ابعاد اجتماعی و ابعاد ادراکی - معنایی مهمترین ابعاد اثرگذار بر توسعه گردشگری تاریخی پایدار هستند.

کلیدواژه ها:

گردشگری تاریخی ، گردشگری پایدار ، توسعه پایدار