اولویت بندی شاخص های حکمروایی شهری و بررسی ارتباط آن با مشارکت شهروندان (مورد مطالعه : منطقه ۲ تبریز)

یکی از موفقیت آمیزترین الگوها در زمینه مدیریت شهری ، الگوی حکمرانی خوب شهری است که در واقع یک سیستم مدیریت شهری به شکل مشارکتی می باشد، که سه نهاد جامعه مدنی ، بخش خصوصی و دولت در تمامی تصمیم گیری های مربوطه مشارکت می کنند. این الگو با معیارهایی چون مشارکت ، شفافیت ، پاسخگویی ، قانونمندی ، عدالت ، کارآیی و اثربخشی و جهت گیری توافقی که بر بینش راهبردی و تمرکز زدایی تاکید دارد به عنوان اثربخش ترین ، کم هزینه ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت نظام پیچیده و چند سطحی امروزه شهرها، مطرح شده است . بنابراین هدف از این مطالعه ، اولویت بندی شاخص های حکمروایی شهری و بررسی ارتباط آن با مشارکت شهروندان در منطقه ۲ تبریز می -باشد. نوع تحقیق کاربردی و روش مطالعه توصیفی -تحلیلی می باشد. روش جمع آوری اطلاعات پیمایشی از طریق پرسشنامه بوده است و تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفته است . نتایج نشان داد که از بین شاخص ها حکمروایی شهری ، شاخص عدالت و اجماع محوری به ترتیب دارای بالاترین و کمترین اهمیت برای شهروندان می باشند. همچنین ، نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه معناداری (با ضریب همبستگی ۶۷۵/۰) بین دو متغیر مدیریت مشارکتی و حکمروایی خوب شهری وجود دارد. به صورت کلی ، هر چه شیوه اداره شهر بهینه تر باشد میزان مدیریت مشارکتی بهتر خواهد بود و بالعکس با کاهش اداره خوب شهری میزان مدیریت مشارکتی شهروندان نیز کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

حکمروایی شهری ، مشارکت شهروندی ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ، پیرسون ، منطقه ۲ تبریز