نقش و جوهره گفتمانی طراحی شهری حسین آباد روستای ایرانی اسلامی در قالب گفته و گفته پردازی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نشانه های ارتباطی ،کارکردی ،فرهنگی و..در قالب گفتمان رسانه ای روستای حسین آباد است روش شناسی : پژوهش ازنظر نحوه گردآوری اطلاعات، توصیفی - همبستگی ،مصاحبه ای و میدانی و دیداری است .ابزار تجزیه وتحلیل نشانه شناسی مکتب پاریس است .یافته ها: گفتمان حاکم بر نظام نشانه ای روستای حسین آباد حاکی از در هم تنیدگی و ارتباط عمیق و پیچیدهی نشانه های محلی است .در این میان مسجد کارایی خود را حفظ کرده است و بقیه ی عناصر نشانه ها ،دیگر گفتمانی ندارند و اگر هم دارند گفتمان ارتباطی نیست یک نشانه ی سازهای است .در میان سه نشانه ،مسجد نقش واسط را در دلالت های اجتماعی -ارتباطی دارد .در این روستا ما علاوه بر گفتمان انسان با محیط ،انسان با انسان ،ما می توانیم گفتمان انسان و حیوان ،حیوان و سازهی معماری را ببینیم . در دوران فعلی عناصر ذکرشده کارکرد معنایی خود را ازدست داده درنتیجه شهری که ورای کالبد خود، نشان از روح و معنایی دارد که نمایانگر اهداف و آرمانهای سازندگان آن است ،این روح و معنا به مخاطب القا نمی شود .و رابطه ی مخاطب با محیط پیرامونش بیش تر از جنس مصنوع است . نتیجه گیری :. در روستا به واسطه ی تغییرات گسترده و امکانات ،نشانه ها و گفتمانها به کلی تغییر کردهاند و دیگر نشانه ها برایمان جنبه ی ارتباطی ندارند . برای پویایی روستا باید نشانه ها در غالب اصلی خود قرار بگیرند تا دوباره ارتباطها شکل بگیرد ،گفته پرداز و گفته خوان بتوانند گفته های خود را منتقل کنند .انسانها با حیوانات و محیط تعامل کنند تا شاهد گفتمان ایرانی اسلامی در قالب های روستایی باشیم . هنگامی که گفته پرداز گفته ای (برای نمونه :بنا یا ساختمان یک محل به عنوان متن ) را برای گفته خوان متن خود که در همان بافت فرهنگی زندگی کرده تولید می کند .گفته خوان زمانی می تواند این متن را به صورت گفتمانی (ونه به صورت مکانیکی )درک کند که در همان بافت فرهنگی قرارگرفته باشد یا حداقل درکی از آن بافت داشته باشد.باید در خلق محیط زندگی به المانها و نشانه های فرهنگی رجوع شود و با به کارگیری آنها ارتباط موثرتری با مخاطب برقرار کنیم تا او را به لذت واقعی برسانیم و روحی در زندگی آن ایجاد نماییم .

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی ، طراحی شهری ، گفته و گفته پردازی ، روستا ، مکتب پاریس ،