تاثیر حداکثر بزرگای زلزله بر ظرفیت فروریزش سازه های فولادی با میراگر اصطکاکی پال

یکی از عواملی که ایمنی سازه های فولادی را تحت تاثیر قرار می دهد، رخداد لرزه ای می باشد. هدف از این مقاله بررسی تاثیر بزرگای زلزله بر ظرفیت فروریزش سازه های فولادی با میراگر اصطکاکی پال می باشد. برای این منظور ابتدا قابهای ۳ و۶ و۱۲ طبقه فولادی با میراگر اصطکاکی پال در نرم افزار Sap مدلسازی شدند. سپس با استفاده از رکوردهای حوزه نزدیک آیین نامه FEMA P ۶۹۵ جهت تعیین ظرفیت فروریزش قابها در نرم افزار opensees تحت تحلیل بار افزاینده دینامیکی IDA و تحلیل استاتیکی غیرخطی Pushover قرار گرفتند. سپس نمودارهای IDA و منحنی شکنندگی ، با یافتن ضریب شکل پذیری و شدت میانه فروریزش از ضریب حاشیه فروریزش استخراج گردید. در ادامه با محاسبه ضریب شکل طیف ضریب حاشیه فروریزش مطلق ACMR محاسبه گردید و فروریزش قابها را با حدود آیین نامه FEMA کنترل شد .نتایج نشان می دهند میراگر قرار گرفته در سازه به طور متوسط ۱۰ درصد دوره تناوب اصلی سازه را کاهش داده است . هم چنین حضور میراگر در سازه سبب افزایش ظرفیت سازه گردید که با افزایش تعداد طبقات سازه با توجه به سختی ظرفیت ۵۰ درصد سبب کاهش ظرفیت سازه گردید . هم چنین آسیب پذیری سازه ها در هر چهار سطح خرابی مشخص شده افزایش می یابد. ولی با افزایش ارتفاع سازه، روند افزایش احتمال خرابی کم و کمتر می گردد.

کلیدواژه ها:

فروریزش ، میراگر پال ، تحلیل فرآیند ، منحنی شکنندگ ی ، بزرگای زلزله