نقش نمادین شمسه در معماری ایرانی اسامی با تاکید بر گنبد مسجد شیخ لطف الله در اصفهان

در دوران اسلامی باتوجه به پیشرفت ریاضیات، هندسه بخش لاینفک هنر بوده است عناصر سه گانه انحصاری هنر مذهبی اسلام بود شمسه،نقشی تزیینی است که بیشتر، به شکل دایره و به صورت خورشید بوده و در هنرهای گوناگون مانند تذهیب و معماری کاربرد دارد. در مسجد وبخشهای مختلف زیارتگا هها، مانن د ضریح و درها، از این نقش استفاده شده است. شمسه از اجزایی هنری به نا مهای شرفه، زنجیره، گره، ابرک،لچکی و کشتی تشکیل م یشود. معماری مساجدکه نشانگرعظمت و شکوهی سرشارازذوق زیبایی شناسی است منبعی جزایمان مذهبی و الهامآسمانی نمیتواند داشته باشد جایی که نقوش وفرمها برمبنای معنای نمادین هریک ازآنها انتخاب میشوند تاحضورعالم معنا را به صورت نمادینممکن می سازند دردین اسلام هیچ صورتی نمی تواند حقیقت مطلق را توصیف کند بنابراین تصویرسازی دراسلام بطور مطلق منع شده است بههمین دلیل اشکال هندسی و تصاویر انتزاعی ازحیوانات و گیاهان نقشهای اسلیمی و ختایی درهنراسلامی رونق گرفت تاثیری که اسلام برمعماریایرانی می گذارد درواقع تزریق روح به بنای ایرانی است و معماری ایرانی بابکارگیری یکسری مفاهیم اسلامی همچون بازگشت به اصل کثرتبه وحدت و بکارگیری آرایه های نمادین درهنگام خلق بناهای بی نظیر مانند مسجد شیخ لطف الله همواره حقیقتی واحدباعنوان مبدا آفرینش را باخودهمراه داشته است .

کلیدواژه ها:

شمسه ، مسجد شیخ لطف الله ، نور ، نقش های اسلیمی ، نماد