سیر تحول عناصر طبیعی در معماری میدان نقش جهان اصفهان

اصفهان همچون دیگر شهرهای تاریخی بزرگ، بستر زندگی مردمانی بوده است که در تعامل و تقابل با آن شهر به سر برده اند. به جز شواهد باقی مانده معماری و باستان شناسی در خصوص معماری ، مطالب و مدارک کهن به طور مستقیم یا غیر مستقیم نشانگر این مطلب است که آثار و بناهای تاریخی دوران گذشته محمل تحولات طبیعی گوناگونی بوده است . در اینجا هدف از این پژوهش شناسایی عناصر طبیعت در میدان نقش جهان در گذر زمان می باشد.این پژوهش از نظر ماهیت و روش، توصیفی - تاریخی محسوب می گردد. روش گردآوری اطلاعات لازم اسنادی است . ابزار جمع آوری مطالب برگه شناسه و اسکنر است . در این پژوهش ، از مجموعه بناهای بومی شهر اصفهان، میدان نقش جهان به صورت هدفمند انتخاب و مطالعه می شود. در این پژوهش کارکرد معماری بومی عناصر کالبدی میدان را که از دوره صفویه تا به امروز در طی رویدادها و وقایع بر بنای معماری و فرم و فضای پیرامون آن تاثیرگذاشته اند بررسی می گردد.در گذر زمان عوامل متعددی از جمله ؛ اقلیم ، اقتصاد، جمعیت و تشکیلات شهری ، فرهنگ ، مصالح بومی و ... بر یک بنای بومی تاثیر خواهند گذاشت ؛ بنابراین ، بررسی چالش های ایجاد شده بر عناصر کالبدی در میدان که در پی ظهور و سقوط تمدنها و حکومت ها و سیاست های آنها امری است بسیار مهم که در پی آن باعث تغییر شکل طبیعت پیرامون آن می باشد. کنش های انسانی در جهت ایجاد یک محیطی برای آسایش و رفاه در طی زمان، قابل توجه بوده و گاه از هویتی تاریخی بر خوردار نمی باشند. از این رو، وجود عوامل معماری و تاثیرگذار بر شکل کالبدی و کارکردی این فضا به عنوان یک مکانی دارای هویت تاریخی با وجود اثراث مثبت و تاثیرات جهانی ولی زوال هویت و بی مکان شدن این مکان را ایجاد کرده و وجوه قدمت تاریخی آن را رو به زوال برده است .

کلیدواژه ها:

میدان نقش جهان ، معماری بومی ، طبیعت گرایی ، فرهنگ بومی