تحلیل تاثیر هنر سنتی ایران بر نشانه های معاصر ایرانی

نشانه ها برای ارتباط صریح با مخاطبانشان طراحی و اجرا می شوند. طراح با طراحی یک نشانه قصد در بیان دیداری مفهوم مورد نظر را دارد. در بیان این مفهوم طراح سعی در بکارگیری عناصر بصری مرتبط با بیان مفهومی مورد نظر سفارش دهنده و برداشت مخاطب را دارد. مفاهیم ترکیب بندی در دوره معاصر با عنوان کیفیات بصری بیان می شوند. در طراحی و اجرای نقوش هنرهای سنتی از جمله هنرهای وابسته به معماری مانند نفوش هندسی ، نفوش گیاهی و همچنین کتیبه ها و همچنین در هنر کتاب آرایی ، نقوش فرش ها و... این مفاهیم به صورت دیداری مشاهده می شوند. هدف این پژوهش دستیابی به تاثیر گذاری مفاهیم هنرهای سنتی از جمله تقارن، تمرکز گرایی و ریتم بر طراحی نشانه های معاصر می باشند. سوال این است ، بکارگیری مفاهیم بصری هنرهای سنتی در طراحی نشانه های دوره معاصر چگونه است و تاثیرات آن چگونه درنشانه های معاصر نمایان شده است ؟ روش پژوهش پیش رو توصیفی _تحیلی می باشد و جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای _میدانی انجام شدهاست . تجزیه و تحلیل دادهها به صورت کیفی و براساس منطق و استدلال می باشد. نتایج تحلیل ها نشان می دهد که ویژگی هایی از جمله تقارن، ریتم و تمرکزگرایی که در هنر دوره معاصر به عنوان کیفیات بصری شناخته و بکار گرفته می شوند جزئی جدایی ناپذیر از نقوش هنر سنتی ایران مانند نفوش هندسی ، نفوش گیاهی و کتیبه ها هستند که در طراحی نشانه های معاصر کاربرد چشمگیری دارند. طراح در راستای بیان مفهوم مورد نظر درنشانه های معاصر مورد تحلیل این پژوهش ، مفاهیمی همچون تقارن، تمرکزگرایی و ریتم را در ساختار نهفته و هندسه پنهان نشانه ها بکار برده است که می توان گفت این مفاهیم ریشه در هنرهای سنتی ایرانی دارد.

کلیدواژه ها:

هنرهای سنتی ، نشانه ها ، دوره معاصر