بررسی و مدلسازی مکانی مخاطره فرونشست با افت سطح پیزومتری در محدودهی آبخوان دشت تسو

درونیابی یکی از روش های مهم در برآورد سطح ایستابی آب های زیرزمینی است . طی چند دهه اخیر توانایی های علم زمین آمار در بررسی و پیش بینی متغیرهای مکانی گسترش یافته است . در این پژوهش سطح آب های زیرزمینی دشت آبخوان تسوج در سه دوره زمانی (۷۳-۸۳-۹۳) با دو روش IDW و Kriging مورد ارزیابی قرار گرفت . جهت بررسی فرونشست و ارتباط آن با افت سطح پیزومتری در دشت تسوج اقدام به بازدید میدانی از منطقه موردمطالعه کرده و مناطقی که در آن فرونشست اتفاق افتاده است به وسیله GPS برداشت شد و در انتها نقشه تراکم فرونشست ترسیم گردید. جهت مشخص کردن همبستگی افت سطح پیزومتری و تراکم فرونشست از دو روش تحلیل آماری رستری در GIS که به نوعی ، کل جامعه را جهت محاسبه همبستگی در نظر می گیرد و روش نقطه ای استفاده گردید. نتایج کلی نشان می دهد که مقادیر همبستگی در هر دو حالت برای دشت تسوج مثبت بوده و رابطه مستقیم این دو عامل را اثبات می کند. در نهایت نتایج نشان می دهد بین مکانهای وقوع فرونشست و کانونهای افت آب زیرزمینی ارتباط معناداری وجود دارد و میزان افت آب زیرزمینی در پتانسیل یابی مناطق مستعد برای ایجاد فرونشست نقش اساسی دارد. ولی نزدیک بودن مقدار همبستگی به صفر نشان می دهد که ایجاد فرونشست ها در منطقه مورد مطالعه تنها و فقط به افت سطح پیزومتری وابسته نمی باشد بلکه به عوامل دیگری چون شیب دامنه ، سنگ شناسی ، فاصله از خط کنیک ، ضخامت رسوب و کاربری اراضی وابسته می باشد.

کلیدواژه ها:

فرونشست ، سطح پیزومتری ، دشت تسوج ، مدلسازی