سنجش میزان آسیب پذیری شبکه معابر شهری در مواقع بروز بحران زلزله (نمونه موردی : منطقه یک شهر قزوین )

در بررسی میزان آسیب پذیری بافت های شهری ، بررسی آسیب پذیری شبکه معابر شهری بعنوان یکی از مهمترین شریان های حیاتی که نقش تعیین کننده ای در کاهش و نجات آسیب دیدگان در عملیات پس از بحران دارد، اهمیت ویژه ای دارد. این پژوهش با رویکرد کمی و بهره گیری از روش توصیفی - تحلیلی با هدف ارزیابی آسیب پذیری شبکه معابر شهری منطقه ۱ شهر قزوین انجام گرفته است . بدین منظور ۲ معیار ویژگی های شبکه و ویژگی های ساختمان هاو کاربری های همجوار تعریف گردید. معیار ویژگیهای ساختمانی و کاربری های همجوار شامل زیر معیار تراکم (جمعیتی و ساختمانی )، قدمت بنا و مصالح بنای همجوار، خطر پذیری معابر با توجه به همجواری به مراکز خطر افرین ، فاصله با مراکز مدیریت بحران و اسکان موفت و محصوریت محور است . معیار ویژگی های معبر شامل شیب معبر، نفوذپذیری است . این معیارها با استفاده از داده های اسناد فرادست طرح تفصیلی و نقشه های ۲۰۰۰:۱ وضع موجود بر روی نقشه GIS پیاده گردید. در نهایت با روی هم گذاری لایه ها (با فرض برابر دانستن وزن همه شاخص ها) میزان آسیب پذیری شبکه معابر شهر قزوین بررسی شد. نتایج حاکی از آن است که بیش از ۵۳ درصد از طول معابر منطقه ۱ در هنگام بروز بحران زلزله دارای آسیب پذیری بالا ست .

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، شبکه معابر ، بحران زلزله ، . منطقه ۱ شهر قزوین