شناخت عوامل پایداری سازه ها با توجه به اقلیم ایران

ایده طراحی معماری بومی هر اقلیم در طول تاریخ به نوعی سازگاری پایدار با شرایط تحمیل شده اقلیمی رسیده است .پشتوانه این سازگاری ،پایدار هسته اولیه آن معماری است که در جای جای فضاهای مختلف ،معماری تکرار شده و بسط و گسترش داده شده است . نتایج پژوهشها و تحقیقات متعدد پیشین نیز حاکی از آن است که توجه به عناصر اقلیمی از جمله تابش و باد در طراحی ساختار فضایی کالبدی بناها و شهرها تعیین موقعیت ساختمانها و شهر و نحوه چیدمان عناصر آن از جمله توده و فضا، نقش بسزایی داشته است پیکربندی و آرایش مناسب فضایی - کالبدی با توجه به جهت وزش بادهای مطلوب و نامطلوب پر غبار و همچنین شدت و جهت تابش آفتاب میتواند نقش به سزایی در ارتقای کیفیت فضایی در راستای فراهم آوردن آسایش محیطی بیشتر برای کاربران داشته است . در این پژوهش به شناسایی اقلیم چهارگانه ایران شامل ، اقلیم معتدل و مرطوب سواحلی جنوبی دریای خزر، اقلیم سرد(کوهستان های غربی ) ، اقلیم گرم و خشک ( فلات مرکزی )، اقلیم گرم و مرطوب (سواحل جنوبی ) پرداخته و سپس راهکاری موجود در معماری سازه ها سنتی و بومی ایران با توجه به اقلیم بیان شده است .

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری بومی ، اقلیم ، سازه