سیر تحول روشهای مطالعه رابطه انسان و مسکن

مسکن به عنوان مهم ترین مکان زندگی انسان، بازتاب اعتقادات، فرهنگ ، شکل زندگی و در یک کلام هویت اوست که در سالهای گذشته برنامه های ساخت مسکن بنا به دلایل مختلفی از تامین نیازهای کیفی انسان غافل مانده و در بهترین حالت خود تنها به تامین سرپناه ختم شده اند. درحالی که کشورهای غربی که پیشرو امر مطالعه و ساخت مسکن می باشند در نیم قرن اخیر چنین تجربه ای را در حرکت از تامین نیازهای مادی به سمت رفع خلاهای کیفی مسکن پیموده اند. لذا پژوهش حاضر در تلاش است با روش توصیفی تحلیلی به بررسی سیر تحول روشهای مطالعه رابطه انسان و مسکن در این کشورها بپردازد و مزایا و معایب آنها را در اختیار پژوهشگران داخلی قرار دهد. نتایج پژوهش نشان داد در سالیان اخیر مسکن از مقوله ای فردی به مقوله ای جمعی و منطقه ای تبدیل گشته و هر کشور با توجه به ویژگی های خود به آن پرداخته است . چنین تحولی در کشور ما نیز که مقوله هویت های جمعی از اهمیت ویژهای برخوردار است حائز اهمیت می باشد و می تواند با بهره گیری از روشهای اخیر مطالعه مسکن رایج در غرب به ابداع روشهای بومی در این زمینه منتج گردد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، انسان ، خانه ، سکونت