بررسی عوامل موثر بر میزان رضایتمندی ساکنان مجتمع های مسکونی با تاکید بر شاخصه های کالبدی توسعه پایدار (مورد پژوهی : مجتمع مسکونی بانک مسکن قزوین )

مجتمع مسکونی به شکل امروزی پس از سالهای انقلاب صنعتی در اروپا و آمریکا بوجود آمدند. در ایران نیز به دنبال افزایش شهرنشینی و مهاجرت مردم از روستا به شهرها به ویژه تهران، این کالبدها در شهرها به سرعت ساخته شدند. یکی از نقاط اساسی در مجتمع های مسکونی فضاهای باز و جمعی می باشد. تعاملات بین ساکنین به عنوان مهمترین عامل در پایداری اجتماعی ، عموما در اینگونه فضاها انجام می پذیرد. رضایتمندی سکونتی به عنوان شاخصی برای اندازهگیری کیفیت در مجامع مسکونی شناخته می شود. مطالعات انجام گرفته حاکی از آن است که بررسی رضایتمندی در سطوح مختلفی انجام می گیرد. رضایتمندی از محل زندگی به عنوان یکی از اصلی ترین عناصر افزایش کیفیت زندگی همواره مورد بررسی واقع شده است . هدف پژوهش حاضر، تعیین و بررسی شاخصه های کالبدی موثر بر میزان رضایتمندی سکونتی ، در چارچوب اهداف پایداری اجتماعی است . روش تحقیق پیمایشی است . در تحقیق حاضر از دو آماره توصیفی و استنباطی جهت بررسی و تحلیل متغیرهای تحقیق استفاده شده است . بررسی پایایی هریک از مولفه های تحقیق حاضر با ازمون آلفا کرون باخ سنجیده شده است ضریب پایایی هریک از مولفه ها بالاتر از میزان ۷/۰ است لذا همبستگی درونی مناسبی میان هریک از گویه های مولفه ها وجود دارد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکراین شامل ۳۰۰ نفر با جنسیت ، سن و تحصیلات گوناگون از ساکنین مجتمع مسکونی بانک مسکن قزوین انتخاب گردیده است . تحلیل داده ها بر اساس SPSS صورت گرفته است . بر اساس نتایج ، رضایتمندی ساکنان از مجتمع مسکونی ، در حد متوسط ارزیابی شده است . همچنین از آماره تحلیل واریانس یکطرفه آنوا ، آزمون تی دو نمونه مستقل جهت مقایسه میانگین ها برحسب متغیرهای جمعیت شناختی سن ، جنس ،تحصیلات و وضعیت مالکیت بر رضایتمندی و از آزمون فریدمن جهت بررسی و اولویت بندی مهمترین شاخص های (کالبدی بیرونی ، درونی ) و از آزمون کلموگروف-اسمیرنوف جهت بررسی وضعیت نرمال بودن متغیرها پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی ، شاخصه ی کالبدی ، رضایتمندی سکونتی .