نگرشی به عناصر سازنده در جهان هستی و تاثیرات آن بر معماری مبتنی بر اساس معنویت نمونه موردی (آب در معماری اسلامی در ایران)

معماری بناهای سنتی ما در دوران اسلامی به حدی رسید که معماران سنتی دوره اسلامی به دلیل اعتقادات خود، معماری را فراتر از بدن می دیدند و وظیفه آن را القای معانی نمادین و رمزآلود می دانستند. از دیدگاه آنها، ساختمان ابزاری برای القای مفاهیم معنوی بود. یکی از عناصری که در کتاب مقدس و عرفان مورد توجه قرار گرفته عنصر آب است . آب در معماری سنتی اسلامی به جایگاه معنوی والای خود رسید، به گونه ای که با بررسی بناهای این عصر می توان به نقش نمادین آب از طریق فلسفه و کلام پی برد. واژه آب در کتاب مقدس بارها ذکر شده و شاعران بزرگ نیز به آن اشاره کرده اند. به همین دلیل است که معماران سعی کرده اند آب را به عنوان یک عنصر مهم در ساختمان های خود در نظر بگیرند. در این راستا هدف از انجام این پژوهش در این مقاله سعی بر این است که نقش نمادی آب در معماری های ایرانی - اسلامی بر اساس معنویت بررسی شود و با مثال هایی به اهمیت آن برای معماران مسلمان اشاره شود. بدین منظور روش تحقیق مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و همچنین توصیفی تحلیلی است . یافته های پژوهش نشان می دهد که در دوران اسلامی ، آب در معماری برای القای عقاید و عقایدی بوده است که کتاب مقدس به آن اشاره و صحبت کرده است . از سوی دیگر توجه به این بعد توسط معماران سنتی باعث ایجاد زیبایی در معماری آنها شد. امید است با در نظر گرفتن این رویکرد بتوانیم به معماری کنونی توجه بیشتری داشته باشیم و در بهره گیری از ارزش های اسلامی در بناهای خود بکوشیم .

کلیدواژه ها:

آب ، معماری اسلامی ، ایران ، معنویت ، بناهای سنتی ، مقدس.