معیارهای طراحی فضای کنش اجتماعی کودکان در محوطه ی باز مجتمع های مسکونی

توسعه ی زندگی شهری زمینه ساز ایجاد و شکل گیری پدیده های جدیدی هم چون مجتمع نشینی بوده است . محوطه ی باز مجتمع های مسکونی از دستاوردهای های این سبک زندگی است که اگرچه از لحاظ معنایی و ظاهری تفاوتهای بسیاری با حیاطهای خصوصی رایج در خانه های سنتی دارد، اما شاید کارکردی مشابه با آن داشته باشد. با توجه به این که این فضاها، نزدیک ترین محوطه های باز به محل زندگی کودک از سنین اولیه ی رشدش هستند، می توانند پتانسیل های کالبدی و روانشناسی فراوانی را در حوزهی آموزش کودکان فراهم نمایند. در همین زمینه این مقاله در نظر دارد نظریات روانشناسی فضای مناسب برای کودکان، رابطه ی دو جانبه ی کودک و فضاهای باز و بررسی عملکرد محیط در تامین نیازهای کودکان را مورد بررسی قرار دهد. سپس به نتایجی درخور، جهت شناسایی و شناخت بهتر خصوصیات کالبدی فضاهای بازمجتمع های مسکونی برای کودکان، دست یابد. در همین راستا این پرسش مطرح است که »معیارهای طراحی فضای کنش اجتماعی کودکان در محوطه ی باز مجتمع های مسکونی چه مواردی هستند؟.« به منظور انجام پژوهش از روش تحقیق کتابخانه ای و میدانی استفاده شده و مولفه های رفتاری و کالبدی مرتبط با عوامل اثرگذار بر طراحی و رشد فضاهای باز مجتمع های مسکونی بر افزایش تعاملات اجتماعی ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

محوطه ی باز ، مجتمع مسکونی ، فضای بازی کودکان ، تعاملات اجتماعی