بررسی تاثیر توام تروگزروتین و ورزش تناوبی شدید در بیان ژن های میتوفاژی Mfn۲ و Parkin و سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین در سلول های قلبی رت

سابقه و هدف: دوکسوروبیسین (DOX)، داروی موثر در درمان انواع سرطان است که کاربرد آن به دلیل سمیت قلبی ناشی از دوز تجمعی، محدود شده است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر توام تروگزروتین (TRX؛ مشتق از فلاونوئید روتین و دارای خواص فارماکولوژیکی مختلف) و تمرین تناوبی شدید (HIIT) در کاهش سمیت قلبی ناشی از DOX و بیان ژن های میتوفاژی  MFN۲و Parkin در سلول های قلبی رت ها است. مواد و روش ها: رت های ویستار نر به صورت تصادفی در پنج گروه (۱۰n = ) تقسیم شدند: ۱) Control، ۲) DOX، ۳) HIIT+DOX، ۴) ­TRX+DOX، ۵) HIIT+TRX+DOX. پس از آخرین تمرین HIIT، رت های تمرین کرده و گروه کنترل مربوطه تحت تزریق داخل صفاقی DOX با دوز ۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم قرار گرفتند. برای تایید آسیب قلبی ناشی از دوکسوروبیسین نشان داده شد که تزریق DOX، میزان لاکتات دهیدروژناز سرم رت ها را از ۳±۵۷ تا ۶±۱۷۱ واحد در لیتر افزایش داده است. میزان بیان ژن های میتوفاژی شامل Mfn۲ و Parkin با روش Real-Time PCR انداز ه‎گیری شد. نتایج: تزریق DOX میزان بیان ژن های میتوفاژی  Mfn۲و Parkin  را در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد (۰/۰۱>P). تاثیر توام تمرین HIIT و مصرف تروگزروتین، به افزایش معنی دار میزان بیان ژن های میتوفاژی Mfn۲ (۰/۰۵>P) و Parkin (۰/۰۱>P) نسبت به گروه DOX منجر شد. نتیجه گیری: کاربرد توام تروگزروتین و تمرین HIIT می تواند بیان ژن های میتوفاژی Mfn۲ و Parkin را در سلول های قلبی رت های دریافت کننده DOX افزایش و سمیت قلبی ناشی از DOX را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

Doxorubicin ، High-intensity interval training ، Troxerutin ، Cardiac Toxicity ، Mitophagy ، دوکسوروبیسین ، تمرین تناوبی شدید ، تروگزروتین ، سمیت قلبی ، میتوفاژی