مقایسه روش های حذف نویز از سیگنال های ارتعاشییاتاقان ها در سیستم های دینامیکی دوار
محل انتشار: دوازدهمین کنفرانس بین المللی آکوستیک و ارتعاشات
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 435
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ISAV12_103
تاریخ نمایه سازی: 9 اسفند 1401
چکیده مقاله:
سیگنال های ارتعاشی در محیط های صنعتی اغلب با نویز آلوده می شوند که پایش وضعیت و عیب یابی از طریق این داده ها رادشوار می سازد. ازاین رو استفاده از روش های کارآمد حذف نویز ضروری است. در سال های اخیر، تحقیقات زیادی در زمینهکاهش نویز و پرداز ش سیگنال های ارتعاشی یاتاقان ها انجام گرفته است. در مرحله پردازش این سیگنال های غیرایستا ،روش های سنتی مبتنی بر تبدیل فوریه و آنالیز طیفی، قابل استفاده نیستند. در چنین شرایطی می توان از روش هایی نظیرروش تبدیل موجک و روش های چندمرحله ای استفاده نمود. در این پژوهش مقایسه جامعی بین این دو روش برای داده هاییاتاقان دانشگاه کیس وسترن انجام گرفت. ابتدا سه روش فیلتر هموارساز ساویتسکی - گولی SG، روش تجزیه مقدارهایمنفرد ۲ (SVD) و روش تجز یه مود متغیر ۳ (VMD) در نظر گرفته شدند. مجموعا ۳۹ ترکیب مختلف از این روش ها بکارگرفته شد و مدل های یک، دو و سه مرحله ای حذف نویز ساخته شدند. سپس از روش تبدیل موجک و ترکیب ۸۴ حالتمختلف از انواع موجک های پایه و روش های آستانه گذاری جهت حذف نویز استفاده شد . به منظور ارزیابی دقیق تر این روش هادر حذف نویز، در مرحله اول یک س یگنال سینو سی که به آن نویز گاوسی سفید اضافه شده بود، مورداستفاده قرار گرفت. دراین حالت، سیگنال سینوسی پاک برای ارزیابی وجود داشت. در مرحله دوم، این روش ها برای حذف نویر داده های یاتاقان توپیدانشگاه کیس وسترن مورد بررسی قرار گرف تن د. با محاسبه معیار نسبت س یگنال به نویز NRS برا ی سیگنال سینوسی،مشخص شد که در روش های چندمرحله ای، VMD-SG ، و در روش های تبدیل موجک، db۱۰-penallo بهترین عملکرد را داشتند. برای سیگنال ارتعاشی یاتاقان دانشگاه کیس وسترن نیز در روش ها تبدیل موجک روش dmey-heursure ، و در روش های چندمرحله ای VMD ، بهترین روش ها بودند. لازم به ذکر است که این رتبه بندی با معیار خطا ی مجذور میانگینمربعات ۵ (RMSE) تایید شد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدمحمدحسن ذوی الانواری
محقق پسادکتری دانشگاه ترب ی تمدرس، دانشکده مهندسی مکانیک تهران ایران
حسن مسلمی نائینی
استاد دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی مکانیک تهران ایران
مرتضی کارآموز مهدی آبادی
استادیار، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی مکانیک تهران ایران