؛«شعر دیگر»:آوانگاردیسم و عرفان

یکی از مهمترین جریان های آوانگارد و پیشرو شعر فارسی در دهه ی چهل شمسی، جریان «شعر دیگر» بود. گروهیاز شاعران جوان از جمله، بیژن الهی، بهرام اردبیلی، پرویز اسلامپور، هوشنگ چالنگی، هوشنگ آزادیور و ... در دودفتر اول و دوم شعر دیگر، گرد هم آمدند تا با نوشتن اشعاری دیگرگونه نسبت به شعرهای بدنه ی آن روز جامعه یادبی واکنش نشان دهند و توامان از جریانی آوانگارد در شعر فارسی رونمایی کنند. این دو دفتر که به ترتیب درمهر ماه ۱۳۴۷ و اردیبهشت ۱۳۴۹ منتشر شد، مهمترین خاستگاه تحقیقی، برای بررسی این جریان است. توجه ویژهاین شاعران، به دوگانهی ادبیات پیشرو غرب و ادبیات کهن فارسی بود و در مورد آخر بیش از همه عرفان ایرانی-اسلامی را مورد مداقه قرار دادند. این اهتمام، به اشکال مختلف، از جمله ترجمانی از اشعار شاعران تراز اول غربی، وهمینطور برگردان اشعار عرفایی نظیر حلاج و غوررسی آثار منثور متصوفه بروز یافت.

کلیدواژه ها:

شعر دیگر ، آوانگارد ، عرفان