تاثیرمدل سیستمی روی بر سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به تالاسمی

مقدمه: کودکان مبتلا به تالاسمی با عوارض جدی بالینی و روانی این بیماری مواجه می شوند و می تواند مشکلات زیادی را برای این کودکان ایجاد کند که راهبردهای مقابله ای بر اساس نظریه های روان شناختی به سازگاری آن ها کمک می کند. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر مدل سیستمی روی بر سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به تالاسمی انجام گرفت.مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی ۵۴ کودک تالاسمی مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی گنبد کاووس (استان گلستان-ایران) انجام شد. جمع آوری داده ها با Bell adjustment questionnaires و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، انجام شد. داده ها با نرم افزار SPSS۲۱ و آزمون تی زوج، تی مستقل، یو من ویتنی و کای اسکوئر در سطح معنی داری ۰۵/۰ مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. نتایج: بین دو گروه مداخله و آزمون قبل از انجام مطالعه اختلاف معنی داری را نشان نداد (۵۹/۰=P) این آزمون بین دو گروه بعد از مداخله اختلاف معنی داری را نشان داد (۰۰۲/۰=P) در گروه مداخله قبل و بعد از مطالعه اختلاف معنی داری را نشان داد (۰۱۶/۰=P) . در گروه کنترل قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی داری را نشان نداد(۱۶/۰=P) . آزمون انکوا با حذف اثر پیش آزمون اختلاف معنی داری نشان داد . طوری که ۳۴/۰ تغییرات متغییروابسته می تواند در ارتباط با الگوی سازگاری روی باشد(۰۱/۰>P، %۳۴=eta) نتیجه گیری: آموزش بر اساس تئوری روی بر سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به تالاسمی موثر است. کیفیت زندگی کودکان تالاسمی تابع عوامل مختلفی می باشد.

کلیدواژه ها:

تالاسمی ، کودکان ، سازگاری اجتماعی ، تئوری سازگاری روی