اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر بر ادراک خودکارآمدی و رفتارهای خودمراقبتی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری قلب

مقدمه و هدف: بروز بیماری های مزمن سبب می شود تا سلامت روانی و هیجانی افراد آسیب بیند. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر بر ادراک خودکارآمدی و رفتارهای خودمراقبتی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری قلب انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر کمی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری، شامل بیماران مبتلا به عروق کرونری قلب مراجعه کننده به مرکز قلب بیمارستان مدائن تهران در شش ماهه دوم سال ۱۴۰۰ بود. در این پژوهش تعداد ۳۴ بیمار مبتلا به عروق کرونری قلب با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با شیوه تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جایدهی شدند (۱۸ بیمار در گروه آزمایش و ۱۶ بیمار در گروه گواه). بیماران در آزمایش مداخله درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر را طی یک و نیم ماه در ۱۰ جلسه ۷۵ دقیقه ای دریافت نمودند. در این پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی (شرر و همکاران، ۱۹۸۲) (SEQ) و پرسشنامه خودمراقبتی (گالینا و همکاران، ۲۰۱۵) (SCQ) استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر بر خودکارآمدی (۰۰۰۱>P؛ ۵۱/۰=Eta؛ ۰۷/۳۴=F) و رفتارهای خودمراقبتی (۰۰۰۱>P؛ ۶۷/۰=Eta؛ ۸۳/۷۲=F) افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری قلب تاثیر معنادار دارد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان چنین نتیجه گرفت که درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر با بهره گیری از شناسایی هیجان ها، آگاهی هیجانی، ارزیابی مجدد شناختی و شناسایی الگوهای اجتناب از هیجان می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود ادراک خودکارآمدی و رفتارهای خودمراقبتی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری قلب مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ادراک خودکارآمدی ، بیماری عروق کرونری قلب ، درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر ، رفتارهای خودمراقبتی