ارزیابی خواص مکانیکی بتن با جایگزینی سنگ دانه های طبیعی با سنگ دانه های ریزودرشت بازیافتی
محل انتشار: فصلنامه مهندسی عمران فردوسی، دوره: 35، شماره: 4
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 198
فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CIVIL-35-4_006
تاریخ نمایه سازی: 9 اسفند 1401
چکیده مقاله:
سنگدانه های بتنی بازیافتی یکی از انواع سنگدانه های بازیافتی است که بیشترین فراوانی را نسبت به سایر سنگدانه های بازیافتی دارد. در این تحقیق با استفاده از جایگزینی سنگدانه های بتنی بازیافتی به جای سنگدانه های طبیعی، خصوصیات مکانیکی این نوع بتنها مورد بررسی قرار گرفته است. جایگزینی سنگدانه های طبیعی با سنگدانه های بازیافتی در چهار درصد ۰، ۱۵، ۳۰ و ۴۵ انجام شد و این جایگزینی هم به صورت مستقل (شن یا ماسه به صورت مجزا) و هم به صورت همزمان (هم شن و هم ماسه با هم) انجام شد. با توجه به استفاده ۵۰ درصد شن و ۵۰ درصد ماسه در طرح اختلاط مرجع و با جایگزینی درصدهای فوقالذکر با سنگدانه های درشت و ریز بتنی بازیافتی تعداد ۲۱ طرح اختلاط مورد استفاده قرار گرفت. نسبت آب به سیمان در همه طرحهای اختلاط ثابت نگه داشته و برابر با ۴۲/۰ در نظر گرفته شد. برای جبران کاهش مقاومت ناشی از جایگزینی سنگدانه های بازیافتی، از میکروسیلیس در درصدهای مختلف ۷،۵ و ۱۵ و فوق روان کننده در طرحهای اختلاط استفاده شد. با انجام آزمایش های مختلف، خواص مکانیکی نمونههای بتنی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بهترین طرح اختلاط از نظر مقاومت فشاری، طرح حاوی ۵/۷% میکروسیلیس و ۱۵% شن بازیافتی، از نظر مقاومت کششی، طرح حاوی ۵/۷% میکروسیلیس و ۴۵% شن بازیافتی، از نظر مقاومت خمشی، طرح حاوی ۵/۷% میکروسیلیس و ۳۰% شن بازیافتی، طرح حاوی ۱۵% میکروسیلیس و ۱۵% شن بازیافتی مشخص شدند. با بررسی چندمتغیره خواص مکانیکی نمونههای بتن، مشخص گردید که طرحهای اختلاط بازیافتی حاوی ۱۵%، ۳۰% شن بازیافتی و ۴۵% ماسه بازیافتی با ۵/۷% میکروسیلیس و همچنین طرح اختلاط ۱۵% ماسه بازیافتی با ۱۵% میکروسیلیس، در بین طرحهای اختلاط بازیافتی، بیشترین مقدار مطلوبیت کلی را به خود اختصاص دادهاند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عارف سرهنگی
دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه لرستان.
فریدون امیدی نسب
دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه لرستان.
احمد دالوند
دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه لرستان.