بررسی ساختار زراعت در نواحی روستایی ایران

ارتباط تنگاتنگ بین روستا و زراعت سبب شده است که زراعت نقش پر اهمیتی در اقتصاد روستایی داشته باشد. نواحی روستایی ایران به عنوان بستر عمده ی فعالیت های زراعی، با چالش های متعددی مواجه هستند که از جمله آن ها می توان به پایین بودن سطح تحصیلات کشاورزان، بیکاری فصلی، پایینبودن میانگین درآمد سالیانه، تاثیرپذیری صنعت کشاورزی از شرایط سیاسی و اقتصادی کشور نظیر نوسانات قیمت نفت، محدودیت منابع طبیعی، مکانیزه نبودن تجهیزات و کشت به سبک سنتی، کثرت مهاجرت از روستا به شهر و محدودیت تکنولوژیکی زیربنایی، اشاره کرد. هدف اصلی تحقیق، بررسی ساختار و عوامل موثر بر روی کشاورزی در روستاهای ایران و نیز بیان موانع موجود بر سر راه آن ها می باشد. تحقیق به روش آماری و بر اساس منابع اسنادی و کتابخانه ای، داده های آماری سرشماری عمومی نفوس ومسکن ( 1335 تا 1385 ) و نتایج تفصیلی سرشماری عمومی زراعت کل کشور 1372 و 1382 ) بوده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که علیرغم اینکه بخش زراعت و روستایی کشور از اهمیت و نقش )به سزایی برخوردار است؛ ولی توزیع فضایی فعالیت های زارعین در نواحی روستایی ایران دارای اختلاف شدیدی است و بسیاری از آنها زیر خط فقر قرار دارند. فشار جمعیت توأم با بهره برداری بیش از حد از اراضی باعث تخریب آن ها و در نتیجه سبب مهاجرت ساکنین و تخلیه برخی روستاها شده است. جهت رفع این مشکلات باید با توجه به مدیریت یکپارچه، به ترویج نظام آموزشی کارآمد، توسعه صنایع فرآوری کشاورزی، توسعه پایدار و جامع کشاورزی- روستایی، حمایت کشاورزان و گسترش فناوری های ارتباطی پرداخت

کلیدواژه ها:

زراعت ، اقتصاد روستایی ، توسعه پایدار کشاورزی ایران