نقش رفتارشهروندی فردی در نوآوری سازمانی مدارس با میانجیگری تسهیم دانش در معلمان دوره ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش رفتارشهروندی فردی در نوآوری سازمانی مدارس با میانجیگری تسهیم دانش در معلمان دوره ابتدایی بود. روش تحقیق توصیفی - همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی معلمان دوره ابتدایی ناحیه دو شهر کرمانشاه به تعداد ۱۱۵۰ نفر بودند که براساس جدول کرجسی و مورگان تعداد ۲۹۱ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش از سه پرسشنامه استاندارد رفتار شهروندی فردی شویبسکی (۲۰۱۴)، تسهیم دانش واندن هوف و وان وینن (۲۰۰۴) و نوآوری سازمانی مدارس آمید و همکاران(۲۰۰۲) استفاده شد. پایایی و روایی ابزار با تکنیک های آلفای کرانباخ و تحلیل عاملی تاییدی تعیین شد و مقدار پایایی به ترتیب برای رفتار شهروندی ۹۰/۰، تسهیم دانش ۹۲/۰ و نوآوری سازمانی ۹۴/۰ گزارش شد. جهت تحلیل داده ها از تحلیل مسیر تاییدی با استفاده از نرم افزار Lisrel استفاده شد. نتایج نشان داد که رفتار شهروندی فردی و تسهیم دانش معلمان اثر معنادار بر نوآوری سازمانی مدارس در سطح ۰۵/۰ دارد. رفتار شهروندی فردی به واسطه تسهیم دانش اثر معنادار بر نوآوری سازمانی مدارس در سطح ۰۵/۰ دارد. همچنین رفتار شهروندی فردی و تسهیم دانش قادر به تبیین ۴۷% واریانس نوآوری سازمانی مدارس می باشد.

کلیدواژه ها:

رفتار شهروندی فردی ، تسهیم دانش ، نوآوری سازمانی مدارس ، معلمان