مقایسه اثر ۸ هفته تمرینات متفاوت (استقامتی، مقاومتی و ترکیبی) بر روی سطوح سرمی نسفاتین-۱ و شاخص مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲

هدف: نسفاتین-۱آدیپوکاینی است که از بافت چربی ترشح شده و در سازوکار تنظیم عملکرد انسولین و متابولیسم گلوکز شرکت دارد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر ۸ هفته تمرینات متفاوت (استقامتی، مقاومتی و ترکیبی) بر روی سطوح سرمی نسفاتین-۱ و شاخص مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ بود. روش شناسی: این تحقیق نیمه تجربی، شامل پیش آزمون و پس آزمون با ۳ گروه تجربی و یک گروه کنترل می­باشد. نمونه آماری این پژوهش را زنان مبتلا به دیابت نوع ۲، با میانگین سنی (۷/۶ ۸۲/۵۰ سال) و شاخص توده بدنی (Kg/m۲ ۳۵/۴ ۸۲/۲۹) تشکیل دادند که به­صورت تصادفی به ۴ گروه ۱۵ نفری: ۱- تمرین هوازی ۲- تمرین مقاومتی ۳- تمرین ترکیبی و ۴- گروه کنترل تقسیم شدند. نمونه­های خونی قبل از شروع تمرینات و ۴۸ ساعت پس از اتمام تمرینات در وضعیت ناشتا جمع آوری شد. از آزمون T وابسته برای ارزیابی تفاوت درون گروهی، آزمون ANOVA برای ارزیابی تفاوت بین گروهی، سطح معناداری ۰۵/۰ > p استفاده شد. یافته ها: یافته­ها نشان داد، سطوح سرمی نسفاتین-۱ در گروه­های تمرین مقاومتی (۰۲/۰p=) و تمرین ترکیبی (۰۰۹/۰p=) بعد از مداخله افزایش معناداری یافته است، سطح سرمی گلوکز ناشتا در گروه­های هوازی (۰۴/۰p=) و ترکیبی (۰۴/۰p=)، سطح سرمی انسولین در گروه ترکیبی (۰۰۷/۰p=)، شاخص مقاومت به انسولین در گروه ترکیبی (۰۰۶/۰p=)، سطح سرمیTG  در گروه­های هوازی (۰۰۷/۰p=) و ترکیبی (۰۰۶/۰p=)، سطح سرمی LDL در گروه­های مقاومتی (۰۱۸/۰p=) و ترکیبی (۰۰۱/۰p=)، سطح سرمی کلسترول در گروه­های هوازی (۰۳/۰p=)، مقاومتی (۰۴/۰p=) و ترکیبی (۰۲/۰p=)، شاخص BMI در گروه­ ترکیبی (۰۰۱/۰p=)، درصد چربی بدن نیز در گروه ترکیبی (۰۴/۰p=)  کاهش معنی­داری یافته بود. همچنین سطوح سرمی HDL در گروه­های هوازی (۰۰۶/۰p=) و ترکیبی (۰۰۵/۰p=) و شاخص عملکرد سلول­های بتا در گروه ترکیبی (۰۰۱/۰p=)، افزایش معناداری یافته بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه به ­نظر می­رسد، تمرینات ترکیبی محرک مناسب­تری برای افزایش سطوح سرمی نسفاتین-۱ پلاسما و کاهش عوامل خطر در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ می­باشد.

کلیدواژه ها:

تمرینات استقامتی ، مقاومتی ، ترکیبی ، نسفاتین-۱ ، مقاومت به انسولین