بررسی نقش واچرخند سیبری و سیاه بر روی بارشهای سنگین و فراگیر شمال ایران (مطالعه موردی؛ استان گیلان و مازندران)

در این پژوهش، رویکرد محیطی به گردشی به عنوان رهیافت اولیه مطالعه در نظر گرفته شد و از دو پایگاه داده استفاده گردید، یکی مقدار بارش روزانه 12 ایستگاه سینوپتیک، کلیماتولوژی و بارانسنجی در استانهای مازندران و گیلان در بازه زمانی 1329/10/11 تا1383/10/11را شامل میشود که بارشهایی بالاتر از 100 میلیمتر داشتند، در نرم افزار متلب، ماتریس استاندارد شدهای با آرایش P (P31589*6) برای هر ایستگاه آماده شد که ردیف آن، تعداد روزها و ستون آن، آمارههای مربوط به بارش ایستگاههای مورد مطالعه است. درمرحله بعد دو روزنماینده انتخاب شد. پایگاه دوم، دادههای مربوط به ارتفاع ژئوپتانسیل، فشار تراز دریا، دمای هوا، نمویژه، مولفه شرق سوی باد و شمال سوی باد در عرض جغرافیایی 0 تا 80 درجه شمالی و طول 0 تا 120 درجه شرقی است که آمار آن از پایگاه NCARNCEP/ مربوط به مرکز پیشیابی اقلیم ایالات متحده آمریکا به صورت دیدهبانیهای شش ساعته برداشت شده است. نقشهها با روش کریجینگ درونیابی شدند و به صورت شبکهبندی به اندازهی یاختههای 2/5*2/5درجه قوسی قابل دسترسی هستند. یافتهها نشان داد که در 64 درصد بارشهای ابرسنگین استان مازندران و گیلان واچرخند سیاه، 17 درصد واچرخند سیبری و 19 درصد الگوی ادغامی نقش داشته و رطوبت این گونه بارشها، عمدتاً از دریای سیاه، مدیترانه و خزر تأمین شده است

کلیدواژه ها:

تحلیل همدید ، بارشهای ابرسنگین و فراگیر ، شار رطوبت ، شمال ایران