بررسی تاثیر ورمی کمپوست و ریزسازواره های میکوریزا و فسفات زیستی بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و درصد پروتئین دانه نخود به صورت کاشت پائیزه

چکیده این آزمایش به صورت فاکتوریل با استفاده از فاکتورهای تلقیح میکوریزایی (تلقیح و عدم تلقیح) ، تلقیح فسفات زیستی(تلقیح و عدم تلقیح) و ورمی کمپوست(۰،۶ و ۱۲ تن در هکتار) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی ۸۹-۱۳۸۸ در ایستگاه تحقیقات کشاورزی سراب چنگائی (وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان لرستان) به اجرا درآمد. مقایسه میانگین ها توسط آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح احتمال پنج درصد انجام گرفت. نتایج نشان دادکه بیشترین عملکرد دانه (۲۴۹۷ کیلوگرم در هکتار )، ارتفاع بوته (۷/۶۲ سانتی متر ) ، تعداد شاخه اولیه (۸/۳)، تعداد گره در ساقه اصلی (۸/۲۳)، شاخص سطح برگ در مرحله ۵۰ درصد گلدهی (۹/۹۱۵) و درصد پروتئین دانه (۲/۲۲ درصد ) در تلقیح با میکوریزا حاصل شد. تلقیح فسفات زیستی تاثیر معنی داری بر روی عملکرد دانه و درصد پروتئین دانه نشان داد. همچنین فاکتور ورمی کمپوست اثر معنی داری بر روی عملکرد دانه، ارتفاع بوته ،تعداد شاخه اولیه ،تعداد گره در ساقه اصلی ، شاخص سطح برگ و درصد پروتئین دانه نشان داد و بیشترین عملکرد دانه (۷/۲۳۷۳ کیلوگرم در هکتار)، ارتفاع بوته (۶/۶۲ سانتی متر) ،تعداد شاخه اولیه (۳/۴ ) تعداد گره در ساقه اصلی (۳/۲۵ ) ،شاخص سطح برگ (۶/۹۷۹ )و درصد پروتئین دانه (۸/۲۲ درصد ) در سطح سوم ورمی کمپوست (۱۲ تن در هکتار) حاصل گردید. حداکثر عملکرد دانه(۵/۳۸۸۲ کیلوگرم در هکتار) از تیمار تلقیح مایکوریزایی ، تلقیح فسفات زیستی و سطح سوم کود ورمی کمپوست (۱۲ تن در هکتار ) بدست آمد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی :کلمات کلیدی : کود های زیستی ، عملکرد دانه ، درصد پروتئین ، تولید پایدار