بهره گیری از سیستم استنتاج فازی در رویکرد پویایی شناسی سیستم به منظور الگوسازی کسب وکار شرکت های پخش در ایران

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه روشی برای بهره گیری از متغیرهای زبانی و سیستم استنتاج فازی، در رویکرد پویاشناسی سیستم ها، به منظور منعکس کردن شیوه تفکر ذهنی تصمیم گیرنده و بررسی روش ارائه شده در بخش خرید یک شرکت پخش اجرا شده است.   روش: با انجام مرور ادبیات در حوزه منطق فازی و پویاشناسی سیستم ها، نحوه اجرای کار تعیین شد. در ادامه با همکاری کارشناس مربوط به بخش خرید شرکت پخش منتخب و در دست مطالعه، متغیرهای زبانی فازی و قوانین مشخص شدند. در نهایت، الگوی سیستم استنتاج فازی در پویایی سیستم به دست آمد. یافته ها: رویکرد ارائه شده می تواند پویایی های کسب وکار شرکت پخش مدنظر را در بخش خرید، مطابق با آنچه در عمل رخ می دهد منعکس کند. در انتها نیز نشان داده شد که با توجه به بازخوردهای مدل و اصلاح و تعدیل متغیرهای زبانی به کارگرفته شده، می توان به مقادیر مناسب برای تصمیم گیری دست یافت. نتیجه گیری: رویکرد ترکیبی اجرا شده، این پتانسیل را دارد که در شبیه سازی موارد مشابه به کار گرفته شود: جایی که درک و تصمیم گیری عامل انسانی نقشی جدی دارد. همچنین، می تواند به سادگی از پیچیدگی های روابط مورد نیاز در رویکرد پویاشناسی سیستم ها بکاهد.

کلیدواژه ها:

پویاشناسی سیستم ها ، پایگاه قوانین فازی ، سیستم استنتاج فازی ، متغیرهای زبانی