تاثیر نوآوری بر ریسک فرآیند اتکایی صنعت بیمه با روش حداقل مربعات جزئی

امروزه موفقیت شرکت ها بستگی به توانمندی آنها در واکنش انعطاف پذیر و سریع به تغییرات محیطی دارد، لذا نوآوری برای ایجاد مزیت رقابتی پایدار در آنها ضروری است. هدف از مقاله حاضر بررسی ماهیت رابطه بین ابعاد قابلیت نوآوری و ریسک فرآیند اتکایی صنعت بیمه درکشور می باشد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های استاندارد و جامعه آماری تحقیق از بین کارکنان شرکت های بیمه در سطوح مختلف می باشد. ارزیابی مدل ساختاری با ۵۰۰ نمونه بوت استرپینگ و ۷۸ نمونه با استفاده از نرم افزار SMART PLS ۴ و با روش حداقل مربعات جزئی انجام شد. نتایج نشان می دهد که نوآوری فرآیند و تحلیل داده تاثیر قابل توجهی بر ریسک فرآیند اتکایی شرکت های بیمه دارد. رابطه نوآوری محصول با ریسک فرآیند اتکایی شرکت های بیمه ضعیف برآورد گردید. چالش نوآوری رابطه بین نوآوری فرآیند، محصول و تحلیل داده را با ریسک فرآیند اتکایی در شرکت های بیمه تعدیل می کند. این امر اهمیت بررسی چالش های نوآوری را در رابطه با اجزای نوآوری و ریسک فرآیند اتکایی شرکت های بیمه نشان می دهد. یافته ها حاکی از آن است که شرکت های بیمه برای کاهش ریسک فرآیند بیمه اتکایی، باید اقدام به کاهش چالش های نوآوری کنند. نتایج حاصله شامل پیامدهای نظری مهمی برای مدیران صنعت بیمه کشور که در تلاش برا ی شناسایی عوامل موثر بر ریسک فرآیند اتکایی در شرکت های بیمه در این صنعت اند، می باشد.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، ریسک بیمه های اتکایی ، بیمه ، حداقل مربعات جزئی