اثر محلول پاشی اسپرمیدین بر ویژگی های بیوشیمیایی خیار (Cucumis sativus L.) در دور های مختلف آبیاری

به منظور ارزیابی اثر اسپرمیدین بر ویژگی های بیوشیمایی شامل فعالیت آنزیم های پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز، محتوای نسبی آب، قند محلول و نشت یون در گیاه خیار (Cucumis sativus L.) تحت تنش خشکی، پژوهشی در دانشگاه آزاد اسلامی شیراز به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول، شامل دورهای مختلف آبیاری در ۳ سطح: آبیاری یک روز در میان، آبیاری سه روز در میان و آبیاری به فاصله پنج روز در میان بود. فاکتور دوم شامل محلول پاشی با غلظت های مختلف اسپرمیدین در سه سطح: صفر، ۱ و ۲ میلی مولار بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس اثر متقابل اسپرمیدین و دور آبیاری بر فعالیت آنزیم پراکسیداز در سطح احتمال ۵ درصد، بر فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز و محتوای نسبی آب در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. نتایج نشان داد که در گیاهانی که آبیاری پنج روز در میان داشتند و با غلظت دو میلی مولار اسپرمیدین تیمار شده بودند، بیشترین میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز (از نظر عددی برابر با ۰.۷۱ OD.g-۱.FW.min -۱) و بیشترین فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز (برابر با ۰.۷۲ OD.g-۱.FW.min -۱) همچنین بالاترین محتوای نسبی آب (۷۸%) مشاهده شد. اثر متقابل دور آبیاری و محلول پاشی با اسپرمیدین بر صفت های قند محلول و نشت یونی غشاء برگ اثر معنی دار نداشت. به طور کلی در این آزمایش تیمار با اسپرمیدین ۲ میلی مولار باعث افزایش معنی داری در فعالیت آنزیم پراکسیداز، فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز و محتوای نسبی آب شد.

کلیدواژه ها:

پراکسیداز ، آسکوربات پراکسیداز ، محتوای نسبی آب ، قند محلول ، نشت یون