اثر فاصله ردیف کاشت بر کمیت و کیفیت عملکرد برخی ارقام رشد محدود و نامحدود لوبیا (Phaseolus vulgaris) در شرایط اقلیمی گیلان

به منظور ارزیابی اثر فاصله ردیف کاشت بر عملکرد کمی و کیفی برخی ارقام لوبیا با عادت های رشد مختلف، آزمایشی در سال زراعی ۹۴-۱۳۹۳ به صورت کرت های خردشده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گیلان (تالش) و در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل چهار فاصله ردیف ۴۰، ۵۰، ۶۰ و ۷۰ سانتی متر و پنج رقم لوبیا صدری، گلی، اختر، پاک و درسا به همراه توده محلی پاچ باقلا به عنوان شاهد، به صورت تصادفی به ترتیب در کرت های اصلی و فرعی قرار گرفتند. بیشترین عملکرد دانه در توده بومی پاچ باقلا با عادت رشد محدود تحت تاثیر فاصله ردیف کاشت ۵۰ و ۶۰ سانتی متر به دست آمد. ولی تفاوت معنی داری با رقم پاک نشان نداد. بالاترین تعداد غلاف در بوته و بیشترین تعداد دانه در بوته تحت اثر متقابل فاصله ردیف کاشت ۴۰ سانتی متر × رقم پاک مشاهده گردید. بالاترین شاخص برداشت به اثر متقابل فاصله ردیف کاشت ۵۰ سانتی متر × توده بومی پاچ باقلا اختصاص داشت. در این آزمایش، بیشترین محتوای پروتئین دانه تحت تاثیر متقابل فاصله ردیف کاشت ۴۰ سانتی متر × رقم گلی به دست آمد. بر اساس نتایج این تحقیق، به نظر می رسد که با کاهش فاصله ردیف کاشت، عملکرد دانه در ارقام لوبیا به دلیل کمبود نور در داخل سایه انداز، کاهش فتوسنتز گیاه و تخصیص ناکافی مواد پرورده به دانه لوبیا کاهش می یابد

کلیدواژه ها:

پروتئین ، تراکم بوته ، عادت رشد ، عملکرد ، لوبیا