بررسی تاثیر روابط مثبت آموزگار و شاگرد در رشد تحصیلی مقطع ابتدایی

روابط مثبت آموزگار و شاگرد ارتباط تنگاتنگی با کیفیت آموزشی و جو مدرسه دارد، زیرا آموزگاران این فرصت را دارند که هم از نظر تحصیلی و هم از نظر اجتماعی از شاگردان حمایت کنند. این پژوهش بر اساس مطالعات کتابخانه ای و به روش تحلیلی توصیفی استدلال می کند که روابط شاگردان با آموزگاران برای موفقیت آنها در مقطع ابتدایی اساسی است. روابط شاگرد و آموزگار در طول سال تحصیلی از طریق پیوند پیچیده ای از باورها، نگرش ها، رفتارها و ارتباطات شاگرد و آموزگار با یکدیگر ایجاد می شود. ایجاد روابط قوی و حمایتی با آموزگاران به شاگردان این امکان را می دهد که در فضای مدرسه و کلاس درس احساس امنیت و آرامش بیشتری داشته باشند، ارتباطات مثبت بیشتری با همکلاسی های خود برقرار کنند و رشد تحصیلی بیشتری کسب کنند. در مقابل، تعارض و تضاد با آموزگاران ممکن است شاگردان را در مسیر شکست و افت تحصیلی قرار دهد که در آن نمی توانند به دانش نظری و عملی ارائه شده در کلاس و مدرسه ارتباط برقرارکنند. مطالعات نظری و تجربی روابط شاگرد و آموزگار منجر به تدوین برنامه هایی شده است که برای ارتقای رشد تحصیلی شاگردان از طریق بهبود روابط شاگرد و آموزگار بازطراحی شده است.

کلیدواژه ها:

روابط مثبت ، آموزگار ، شاگرد ، رشد تحصیلی