سیاستگذاری انتقال تکنولوژی در کشورهای درحال توسعه و جایگاه دولت در آن

تکنولوژی از مهمترین عناصر قدرت و ثروت (اقتصاد سیاسی) در جهان امروزی محسوب می شود. سهولت و امکانپذیری انتقال تکنولوژی همواره از دغدغههای دولتها و فعالان اقتصادی در کشورهای جهان بوده است. روشها و مدلهای انتقال تکنولوژی براساس تجارب کشورهای جهان متفاوت است. نگاه کلان و از جانب دولت به موضوع انتقال تکنولوژی نیازمند توجه به حوزههای پارادایمیک و حوزههای اجرایی و مرحلهای است. در این پژوهش با استفاده از روش مطالعه اسنادی عوامل موثر در انتقال تکنولوژی در هفت کشور منتخب آلمان، ژاپن، چین، کره جنوبی، امارات متحده عربی، هند، و ترکیه به روش تحلیل محتوای کیفی شناسایی شده است. نمونهگیری به روش غیرتصادفی هدف مند بوده است. دادهها به روش تحلیل محتوای عرفی تحلیل شدهاند. سپس با استفاده از مطالعه تطبیقی و روش جبر بولی عوامل شناسایی شده به دو گروه علل لازم و مشارکتکننده تقسیم شدهاند. به کمک این عوامل مدل پیش نهادی از انتقال تکنولوژی ارائه شده است که میتواند به منزله بستر سیاستگذاری در حوزه انتقال تکنولوژی در سطح کلان کشور استفاده شود. علاوه بر آن، نقش دولت در انتقال تکنولوژی موردبحث قرار گرفته است و متخصصان و نخبگان کشورها درمقام متولی اصلی انتقال تکنولوژی معرفی شدهاند.

کلیدواژه ها:

انتقال تکنولوژی ، سیاستگذاری انتقال تکنولوژی ، مدل انتقال تکنولوژی ، انتقال تکنولوژی در سطح کلان