جایگاه شاخص های ملی و دینی در ایجاد هویت شهری مدیریت شهرسازی

هویت شهرها فضایی برای رشد و توسعه انسان می باشد. امروزه ر شد سریع و ناهنجار مراکز شهری، افزایش جمعیت شهرها و همچنین گسترش ساخت و سازهای نامتناسب شهری با عث بی هویتی شهر و تاثیر منفی بر ساکنان شده است. شهرنشینی سریع همراه با پیشرفت های تکنولوژیکی منجر به استاندارد شدن فزاینده ی محیط های ساخته شده گردیده است که این امر، سکونتگاه های انسانی را از هویت فرهنگی، منطقه ای و ملی بی بهره ساخته است. از سوی دیگر فرآیند جهانی شدن با نفوذپذیر کردن مرزها و افزایش دادن چشمگیر برخوردهای فرهنگی، آگاهی انسانها را از عناصر فرهنگری دیگر، مانند هنجارها ،ارزش ها، آداب و ادیان، بیشتر می کند و ا ین آ گاهی در واقع آگاهی از نسبی بودن دنیاهای اجتماعی - فرهنگی گوناگون و پر شمار است. هویت شهری و ارتباط آن با تعاریف شهر و فضاهای شهری مقوله ای است که در دهه های اخیر به بحثی مهم و اثر گذار میان معماران و شهرسازان تبدیل و بعنوان موضوعی فراگیر مطرح گشته است؛ بطوریکه اگر شهر را بعنوان موجودیتی زنده و پویا قلمداد کنیم مسلما نمی توان ساختار و کارکردی فاقد هویت و شخصیتی منحصر به خود برای آن تصور نمود. هویتی که مستلزم وجود شهروندانی هویت دار بوده و منبعث از ویژگیهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بومی آنهاست. اما آنچه شایان توجه است این است که هویت شهری و شهروندی جدای از هم نبوده و نمی توان تفاوتی میان ساختار و محتوای آن دو قائل گردید چرا که رابطه ای دو سویه میان آنان حاکم و به تبع آن وجود هرکدام مستلزم وجود دیگری خواهد بود.

کلیدواژه ها:

شاخص ها ، ملی ، دینی ، مدیریت شهرسازی