ارزیابی تاثیر روش کنترل فعال بر جابجایی نسبی قاب های فولادی

در این مقاله یک روش فعال سازه در کنترل جابجایی قاب های خمشی فولادی استفاده شده است. راه اندازهایی با قدرت اعمال ۱۰۰ کیلونیوتن در طبقات قرار داده شده است. بیشترین مقادیر J۱ تا J۳ در حالت نزدیک به ترتیب برابر ۱/۰۰۴، ۰/۹۹۹۴ و ۱/۰۰۲۷ می باشد که نسبت به زلزله های حوزه دور که مقادیر ۰/۶۰۶۴،۰/۶۱۳۴،۰/۷۸۰۵ دارند افزایش قابل ملاحظه یافته است .در حالت نزدیک گسل توان بیشتر از راه انداز مورد نیاز است که این مورد در پارامتر J۱۱ در مقاله تشریح و نشان داده شده است که بیشترین مقدار آن برای حوزه دور ۰/۰۰۰۸ و برای حوزه نزدیک ۰/۰۰۲۵ می باشد. در تمامی طبقات نیروی مورد نیاز جهت کنترل سازه در مقابل زلزله های حوزه نزدیک بیشتر از زلزله های حوزه دور می باشد. این اختلاف در طبقات پایین به بیشترین مقدار می رسد. به این ترتیب میتوان انتظار داشت که در زلزله های حوزه نزدیک به منظور کنترل طبقات تحتانی سازه نیروی کنترلی بیشتری مورد نیاز است. در سازه کنترل شده مورد برررسی حداکثر پاسخ، تحت تحریکات حوزه دور در زمان کمتر اتفاق افتاده و پاسخ با گذشت زمان به طورمشهودی کاهش پیدا می کند. در حالی که تحت تحریکات حوزه نزدیک روند کاهشی در طول زمان برای پاسخ طبقات قابلاستنتاج نمی باشد

کلیدواژه ها:

کنترل فعال ، الگوریتم LQR ، الگوریتم LQG ، زلزله حوزه نزدیک ، زلزله حوزه دور