اثر پودر آویشن شیرازی و ویرجنیامایسین بر عملکرد رشد، چربی های سرم و پراکسیداسیون چربی گوشت در بلدرچین ژاپنی گوشتی

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر تغذیه سطوح مختلف آویشن شیرازی و آنتی­بیوتیک ویرجنیامایسین بر عملکرد، فراسنجه های خون، اجزای لاشه و کیفیت گوشت در بلدرچین ژاپنی بود. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با ۶ تیمار انجام شد و به هر تیمار ۴ تکرار دارای ۲۰ قطعه بلدرچین یک روزه اختصاص داده شد. تیمارهای غذایی شامل: جیره شاهد (بدون افزودنی) و جیره شاهد حاوی ویرجنیامایسین (۰۲/۰ درصد) و یا سطوح ۵/۰، ۱، ۲ و یا ۵/۲ درصد پودر آویشن شیرازی بودند. در انتهای آزمایش (سن ۳۵ روزگی) از هر تکرار یک جوجه نر به­صورت تصادفی انتخاب شد و پس از خون گیری، ذبح گردید و جهت بررسی خصوصیات لاشه مورد استفاده قرار گرفت. همچنین ران سمت راست آنها جهت اندازه گیری شاخص تیوباربیتوریک اسید به مدت یک ماه به فریزر منتقل شد. در کل آزمایش، تیمارهای غذایی تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک و اضافه وزن نداشتند. مقدار ضریب تبدیل در جیره های حاوی آنتی بیوتیک، و سطوح ۲ و ۵/۲ درصد آویشن به­ترتیب ۷۱/۲، ۷۵/۲ و ۷۶/۲ بود که نسبت به گروه شاهد (۸۶/۲) به­طور معنی داری کمتر بود (۰۵/۰P<). بیشترین وزن نسبی لاشه (۹۴/۶۶ درصد) در جوجه های تغذیه شده با آنتی بیوتیک مشاهده شد که نسبت به گروه شاهد (۶۷/۶۲ درصد) و سطوح ۵/۰ (۵۷/۶۲ درصد) و ۱ درصد آویشن (۴۸/۶۲ درصد) اختلاف معنی داری داشت (۰۵/۰P<). فراسنجه های خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. افزودن سطوح مختلف آویشن به جیره باعث بهبود اندیس تیوباربیتوریک اسید (TBA) درعضله ناحیه ران شد (۰۵/۰P<). مقدار این صفت برای تیمار شاهد و سطوح ۵/۰، ۱، ۲ و ۵/۲ درصد آویشن به­ترتیب ۲۴/۱، ۷/۰، ۷۵/۰، ۷۸/۰و ۷۴/۰ بود. یافته های تحقیق حاضر نشان می دهد که پودر آویشن شیرازی (به ویژه در سطح ۲ درصد) می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب برای آنتی بیوتیک محرک رشد در جیره بلدرچین ژاپنی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آویشن ، بلدرچین ژاپنی ، فراسنجه های خونی ، عملکرد