مقایسه هشت هفته تمرینات بازآوری پاسچرال با تمرینات ثباتی بر عملکرد تنفسی بیماران مبتلا به سندرم اکستنشن کمری

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 337

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPORTIC06_023

تاریخ نمایه سازی: 1 اسفند 1401

چکیده مقاله:

مقدمه: کمردرد یکی از اصلی ترین چالش های پیش رو در زمینه اختلالات اسکلتی_عضلانی است به طوری که عنوان شده است هر فرد در طول زندگی حداقل یک بار دچار آن می گردد. به طور کلی کمردردها به دو دسته پاتولوژیکال و مکانیکال تقسیم می گردند. سندرم اکستنشن کمری جز یکی از انواع کمردردهای مکانیکال است. مداخلات مختلفی شامل تمرینات بازآوری پاسچرال با تمرینات ثباتی برای بهبود عملکرد تنفسی افراد مبتلا به سندرم اکستنشن عنوان شده است. لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرینات بازآوری پاسچرال با تمرینات ثباتی بر عملکرد تنفسی افراد مبتلا به سندرم اکستنشن کمری بود . روش و پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی ۲۲ فرد مبتلا به کمردرد مزمن مکانیکال با سندرم اکستنشن کمری با تشخیص متخصص وارد مطالعه شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تمرینات ثباتی (میانگین سن± انحراف استاندارد: ۱۲ / ۶ ± ۵ / ۵۱ سال، قد± انحراف استاندارد: ۷ / ۴ ± ۷ / ۱۶۸ سانتی متر و وزن± انحراف استاندارد: ۳ / ۹ ± ۴ / ۷۴ کیلوگرم) و تمرینات تمرینات بازآوری پاسچرال (میانگین سن± انحراف استاندارد: ۲ / ۶ ± ۱ / ۵۱ سال، قد± انحراف استاندارد: ۲ / ۲ ± ۱۶۸ سانتی متر و وزن± انحراف استاندارد: ۷ / ۹ ± ۴ / ۷۵ کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه های تمرینی، تمرینات خاص خود را به مدت هشت هفته و سه جلسه ۴۵ دقیقه ای در هفته انجام دادند. برای بررسی میزان عملکرد تنفسی از پرسشنامه SEBQ استفاده گردید. داده ها با استفاده از روش آماری آزمون t همبسته و تحلیل کوواریانس مورد آنالیز قرار گرفت ( ۰۵ / P<۰ .) یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین تاثیر تمرینات بازآوری پاسچرال با تمرینات ثباتی بر عملکرد تنفسی ( ۰۲۳ / P=۰ ) افراد مبتلا به سندرم اکستنشن کمری تفاوت معناداری وجود دارد. بطوری که گروه تمرینات بازآوری پاسچرال بهبود بیشتری داشتند . نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که هر دو مداخله تمرینات بازآوری پاسچرال با تمرینات ثباتی می تواند در بهبود عملکرد تنفسی افراد مبتلا به کمردرد مثمر ثمر باشد اما با توجه به اختصاصی بودن تمرینات تنفسی طبق الگوهای پاسچرال و همچنین اهمیت پررنگ تر دیافراگم به عنوان عضله حیاتی ثبات لوکال، تمرینات بازآوری پاسچرال می تواند اثرات بهتری نسبت به تمرینات ثباتی داشته باشد.

نویسندگان

یگانه ضرغامیان

کارشناسی ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

نادر رهنما

استاد دانشگاه اصفهان، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران