مقایسه اثربخشی درمان توانایی لذت بردن مبتنی بر نظریه انسان سالم و درمان شناختی رفتاری بر نشخوار فکری و باورهای فراشناختی زنان درگیر طلاق عاطفی

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان توانایی لذت­بردن مبتنی بر نظریه انسان سالم و درمان شناختی رفتاری بر نشخوار فکری و باورهای فراشناختی زنان درگیر طلاق عاطفی شهر اصفهان انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون و پیگیری ۱ ماهه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه زنان درگیر طلاق عاطفی مراجعه کننده و ارجاع داده شده به مراکز مشاوره شهر اصفهان بودند. از بین این افراد، ۵۴ نفر به شیوه­ی نمونه­گیری دردسترس در سه گروه ۱۸ نفره (دوگروه آزمایش و یک گروه گواه) جایگزین شدند. دوره درمان توانایی لذت­بردن مبتنی بر نظریه انسان سالم و درمان شناختی رفتاری در ۸ جلسه­ی درمانی (۲ ساعته و هفته­ای ۲ بار) بود، اما گروه کنترل مداخله­ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه طلاق عاطفی (گاتمن، ۱۹۹۴)، پرسشنامه­ی نشخوار فکری (نولن-هوکسما و مورو، ۱۹۹۱) و پرسشنامه­ی باورهای فراشناختی (ولز، ۱۹۹۷) بود. برای تحلیل داده­ها از تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر با استفاده از نرم­افزار۲۴ SPSS انجام شد. نتایج نشان داد، درمان توانایی لذت­بردن مبتنی بر نظریه انسان سالم به­طور موثری سبب کاهش نشخوار فکری و باورهای فراشناختی در زنان درگیر طلاق عاطفی در مرحله پس­آزمون و پیگیری گردید و اثر آن در طول زمان پایدار باقی ماند (۰۵/۰درمان شناختی رفتاری به­طور موثری موجب کاهش نشخوار فکری تنها در مرحله پس­آزمون و کاهش باورهای فراشناختی در مرحله پس­آزمون و پیگیری شد و اثر آن در طول زمان پایدار باقی ماند. با توجه به نتایج بدست آمده می­توان نتیجه گیری کرد که استفاده از درمان لذت بردن مبتنی بر نظریه انسان سالم و شناختی رفتاری از روش­های موثر در درمان مشکلات شناختی قلمداد می­شود.

کلیدواژه ها:

Emotional divorce ، ability to enjoy ، healthy human ، cognitive-behavioral therapy ، rumination ، metacognitive beliefs ، طلاق عاطفی ، توانایی لذت بردن ، انسان سالم ، درمان شناختی رفتاری ، نشخوار فکری ، باورهای فراشناختی